تھاں تھاں اویں سواد نہ چکھیئے
سم تے سجن ایکو ای رکھیئے
تھاں تھاں اویں سواد نہ چکھیئے
سم تے سجن ایکو ای رکھیئے
اوّل سجناں نال نہ لڑیئے
جے لڑیئے تے ساڑ نہ پھکھیئے
ہر ویلے تینوں ویکھنا چاوے
رجدی نئی تُوں شو دیئے اکھیئے
اگے تیری ماندے آئے آں
ہُن تاں ساڈی مان لے سکھیئے
وے گوگیا چھڈ دے پیار دا کھیڑا
کام تندا کوئی سیکھیئے سکھیئے
سم تے سجن ایکو ای رکھیئے
پہلے سی پرونے آوندے آوندیاں سی پوچھدے
گھر بار خیر اے بال بچہ ٹھیک اے
وے ہُن کوئی پرونا آوے آوندیاں سوال کرے
چارجر ہے گا جیدی لوپی باریک ہووے
قدر سوہنیا دا نہ ایتھے کوجیاں دا
قدر ہے تے بھرے ہوئے بوجیاں سا
نہ تُوں آیوں نہ ساڈی عید ہوئی
وے کی فائدہ رکھے ہوئے روزیاں دا
جیب وچ پیسے مونگ پھلی جوگے وی نئی
پاہ پوچھدا پھریں چلغوزیاں دا
نصیب رب ولوں بدلے جاوندے نے
نہ لگے عقیق فروزیاں دا
وے تماشا ویکھدے ایتھے شریف گوگے
سجن ونڈدے دُکھ ایک دوجیاں دا
