(Last Updated On: )
پنڈ اجہیا دسو مینوں
ڈنگر ڈھور مربے جتھے
انساناں وچ ونڈ نہ پاون
گاما راحما تاجا خوشیا
چوہدریاں دے ڈیرے اتے
اچی تھاں تے بیٹھے ہون
میرا منڈا پچھے میتھوں
کنیاں ہور جماتاں ابا
دس سرہاندی بھان دیاں ہن
سوچ رہیا واں کی دساں میں
اسی وچارے کمی کارے
دکھ نیں ساڈے ازلوں بھارے
اسی اوہ کامے کول جنہاں دے
گھر تے گھر دی تھاں وی نئیں اے
گل تے سدا ناں وی نئیں اے
دکھ جے پترا دساں تینوں
توں وی رو کے کہنا مینوں
چھڈ دے ابا پنڈ دا کھہڑا
چل کسے اس تھاں نوں چلۓ
جتھے جہڑا بوٹا لائیے
اوہندی چھاں وی اپنی ہوے
جتھے گھر وی اپنا ہوے
گھر دی تھاں وی اپنی ہوے
