فقیر فیصل آبادی ۔۔۔۔ دل دی کھیتی نوں گلزار کرن والا شاعر

اُڈیک بھانویں پیار دی ہووے تے بھانویں دیس ویہار دی …..اُڈیک بھانویں ماہی دے ملن دی ہووے تے بھانویں دیسوں دور رہ کے واپس مڑن دی……ایہ اِک اجیہی چوٹ اے جیہنوں صرف اوہو ای محسوس کر سکدا اے جیہدے اُتے اُڈیک دے پرچھاویں پے رہے ہوون……اُڈیک جیہی دولت ہر کسے دے حِصے وِچ نہیں آئوندی ۔ایہ تے اوہ جذبہ اے جیہڑا دلاں دیاں دھڑکناں وِچ وسدا اے تے اکھاں راہیں جذبیاں دا اظہار کردا اے۔
محترم فقیر فیصل آبادی ہوری ایس سمے دا اوہ توانا شاعر اے جیہنے روزی روٹی لئی حرمین شریفین وِچ حیاتی دے تریہہ ورہے اُڈیکاں نال لکن میٹی کھیڈدیاں لنگھا دِتے۔ فیصل آباد دا تعلق اوس دھرتی نال اے جتھے پنجابی دے سر کڈھویں شاعر صائم چشتی ، صدف جالندھری ، عبدالستار نیازی ، حافظ محمد حسین ، اقبال شیدا ، بری نظامی ، عبیر ابو ذری ، شوق عرفانی ، نور محمد کپور تھلوی ، زیارت حسین جمیل ، احمد شہباز خاور ، دلشاد احمد چن ، ریاض احمد قادری تے کئی ہور بھرپور طریقے نال پنجابی ادب دی سیوا کردے رہے نیں تے کر رہے نیں ۔فقیر فیصل آبادی ہوری وی ایہناں قلمکاراں وِچ نمایاں تے مان جوگ ناں اے۔ اوہ اِک نِگھے تے بیبے سبھا دے مالک اِک ہر دلعزیز انسان تے اِک نویکلے لہجے دے شاعرنیں۔اوہ اپنے قلم نال ظلم تے جہالت نال جہاد کرن والا اِک دلیر لکھاری اے۔فقیر فیصل آبادی ہوریں بڑے حساس تے درد ِدل رکھن والے شاعر نیں ۔ اوہناں نے حیاتی دی دُھپ چھاں نوں اپنی اکھیں ڈِٹھا تے جو کُجھ ڈِٹھا اوس نوں اوسے طرحاں بغیر کسے بناوٹ توں اپنے قلم راہیں شعراں وِچ ڈھال دِتا اے۔ اوہدا سب توں وکھرا اپنا اسلوب ، اپنی ڈِکشن تے اپنا وکھرا رنگ تے ڈھنگ اے۔ اوہدے جذبیاں دا مُڈھ اوہدا اکلاپا اے۔ اجیہا اکلاپا جیہڑا وطنوں دُور رہ کے اوہناں دے ساہ ساہ وِچ رچ گیا اے۔ ایہ اکلاپا تے اُڈیک اوہ روگ نیں جیہڑے انسان نوں اندروں اندریں کھوکھلا کری جاندے نیں ۔ ایہو وجہ اے پئی اپنے بال بچیاں نُوں پالن دے جعفر جالدیاں ہویاں ساڈا محنتی تے ادہمی شاعر اپنی حیاتی دیاں چنگیاں بہاراں پردیس توں قربان کر چُکیا اے ۔ جوانی دے سوہنے ویلے اوہنے ویلے دیاں اکھاں وِچ اکھاں پا کے لنگھا دِتے ۔ایہو وجہ اے پئی اوہدے پہلے شعری پراگے ’’درد غماں دیاں ہولاں ‘‘ وانگوں سجرے شعری مجموعے ’’نِت اُڈیکاں‘‘ وچ ہجر ، فراق تے وچھوڑے دا کرب تھاں تھاں ڈنگدا پیا اے ۔ وطن دی دُوری دی اَگ وِچ سڑ دیاں اوہنے اپنے دیس دی محبت نوں وی دلوں وساریا نہیں ۔ اوہدے کلام دی سب توں وڈی خوبی ایہ وے پئی اوہ حالات و واقعات توں کدی مایوسی تے قنوطی دا شکار نہیں ہوندا ، سگوں ہر ویلے پُر اُمید تے چنگے دِناں دیاں نِت اُڈیکاں لائی رکھدا اے۔
میں فقیر فیصل آبادی دے کلام دا مطالعہ کیتا اے تے ایس نتیجے تے اپڑیا واں پئی اوہنے اپنے دِلی جذبات نوں اُڈیکاں دے وِچ گُنھ کے ساڈے ساہمنے پیش کر دِتا اے جیہدا گہری نظر نال مطالعہ کرئیے تے ہجر تے فراق دی اوہ تصویر ساڈے ساہمنے اُبھردی اے جیہدے وِچ اکلاپے دا روگ وی اے تے وچھڑے سجناں دے ملن دی اُڈیک وی۔ مکدی گل فقیر فیصل آبادی دا شعری مجموعہ ’’نِت اُڈیکاں‘‘ رنگ برنگے پھُلاں دی سوغات اے جیہدے وِچ ہر رنگ تے ہر خوشبو دے پھُل کھڑے ہوئے نیں۔
میری جاپے فقیر فیصل آبادی اِک لشکدا سُورج اے جیہدیاں رشماں تھاں تھاں چانن کر رہیاں نیں۔