میں دانہ کھادا کنک دا
توں جنتوں دتا کڈھ
میں کنک نہ چھڈی فیروی
میں ُہوڑی کٹک اجڈ
میں ڈر کے ُرکھ وچ چھپیا
توں ُرکھ سٹایا وڈھ
میری لاش نوں گرجھاں ُچونڈیا
میرے سادیاں چا لئے ہڈ
گوہی بھنیاں ویر نئیں مکدیے
میں بندا توں رحمان
مینوں حوراں دتیاں چھبیاں
مینوں چگھدے رئے غلمان
مینوں اوس جہانوں کڈھیوای
مینوں سٹیو ای ایس جہان
جیتھے چور اچکا چوہدری
جیتھے لنڈی رن پردھاں ”
جیتھے تگڑے بَن دے بادشاہ
جیتھے ماڑیے بنن فقیر
جیتھے جاہل بن دے مولوی
رن مجو بن دے پیر
جیتھے پرھیاں بٹ مکاوندے
جیتھے دانے کھاندے تیر
جیتھے لولہے کھیڈن کوڈیاں
جیتھے گنجے کڈھن چیر
جیتھے انہے ویکھن سینمے
جیتھے گونگے گاون ہیر
جیتھے پارس تھر تھر کنبدے
جیتھے ُچھنڈ دھمالاں پان
جیتھے چور اچکا چوہدری
جیتھے لنڈی رن پردھان
تیرے عشق مدینیوں کڈھیا
مینوں کھا گئ بڈھ دی ریت
سر نیزے تے چڑھ ُ کوکیا
توں پرت نا کھولے بھیت
ساڈے بوذر ُرل گئے جنگلیں
سکھ وسدے رہے مردان
جدوں کوئی وی حرملا جمیاں
علی اصغر جئے قربان
ساڈیے یوسف کھو لئے مصریاں
اسیں رو گئے وچ کنعان
ایتھے چور اچکا چوہدری
ایتھے ُلنڈی رن پردھان
میں نیچ کرانے باہر دا
میں مٹی کٹّا کھے
تُو کند سمجھ کے لِپیہ
میرے کلر لا لے لے
میرے نال بنگالناں رُسیاں
کشمیر میں بیٹھا دے
اج صد ماراں حجاج نوں
آ راجا دار دے تھے
وچ سربیا آلے و پالیا
وچ بوسنیاں طُوفان
کشمیرناں ہندوواں لُٹیاں
سکیاں کُٹھے افغان
کدی مٹی منن عراق دی
بم سُٹن وچ جاپان
تے تکیا کر تھلے لیہ گے
جدوں بندے یللہ مچان
ایتھے چور اچکا چوہدری
ایتھے لنڈی رن پردھاں
دل کردا ہال اوئے پارہیا
رُوح دیندی پھرے دہائی
اوہدے ُمنہ تے پے گئیاں ُجھریاں
توں جیہڑی شکل بنائی
اوہدی اکھ وچ کالا موتیا
اوہدی ُزلف دی پھکی شائی
اوہنے دل وچ رانجھا سوریا
او کھیڑیاں دیے گھر آئی
اوہدی قبر تے مہندی ُاگدی
تُوں کردوں پیر دھرائی
پہلے رنگ پور دیے وچ ساڑیوای
فیر سٹیو ای وچ ُگستاں
ایتھے چور اچکا چوہدری
ایتھے لنڈی رن پردھاں
اک رُخ انللا آکھیا
تُو بعد نُوں لائے رنگ
ایو آکھیا شاہ منصور نے
تُو سُولی دتا ٹنگ
میں بُلھا مُنکر عنایت دا
میں رانجھا ہیر تُوں تنگ
اوہ میرے داند سپادیاں کڈ لے
میں کینوں ماراں ڈنگ
میں وچ پٹاری شُوکیا
کی فائدہ کی نقصان
ایتھے چور اچکا چوہدری
ایتھے لنڈی رن پردھاں
اسیں کمی ُاووڈ بے مالکے
تُسیں مہر ٹوانے َلک
اسیں دے کے ووٹ ذلیل تھئے
تسیں گئے اسمبلی تک
لے لاریے ووٹاں دتیاں
پُھل بیجے اگے َاکّ
ڈنگراں لئی پٹھے ڈھو ڈھو
کھوتے نے کھادی پھک
ایتھے ہلکی کل ُکتیک ہوئی
ایتھے ہر کوئی مارے چک
او ُلون پھٹاں تے پاؤندا ایے
میں جاواں ملہم لوان
ایتھے چور ُاچکا چوہدری
ایتھے ُلنڈی رن پردھان
رب آکھیا بیری بُڈھیا
دے عملاں کریں آپا
میں کالیاں ہاٹاں چاڑیاں
تُوں لیوں فصل اُگا
میں میوے کڈے ڈھان چُوں
تُوں آکھیاں آپے ای لا
جھلیا میں تیرے تُوں وکھ نئی
تیرے بُت اچ میری رُوح
میں یُوسف وانگوں ڈُبیا
تیرا جُسہ اننا کُھوہ
میں ہُبلی مار کے نکلیا
جُوں تُوں چڑدا آسمان
خورے کہیڑی آگ نے ساڑیا ای
کیوں رہ گیوں وچ گُستان
میں روڑنا پُتر نوح دے
جے نکلن نا فرمان
ایتھے چور ُاچکا چوہدری
ایتھے ُلنڈی رن پردھان
بُل باشا بنن لئی کیڑیا
اینج سُچے دار نہ کھیچ
جیدے اندروں ریشم پُھٹیا
اوہ مر گیا خول دے وچ
چھڈ ریس چکور پتنگ دی
کیوں بننا اے لائی لگ
پیا لشکے وانگ ٹیٹینیاں
شالا اندر لگ جئی آگ
قانون سیکھائیوں ای رُومیاں
افرنگ سیکھائیوں ای طب
اوہ تیرے گل وچ پٹا یہود دا
جیوں بچے دے گل وب
زرتشتیاں کلچر بخشیا
تیرا قلم ایران دی نب
اوہ تینیوں کی دتّا اوہ مولوی
جیدی ایڈی لمبی جیب
جہیرا ٹھپ کے پاک کتاب نُوں
وانگ بیٹھا اے خوش الہان
مینوں جھنگ بغداد دسیندا
جیدے وچ ہلاکو خان
ایتھے چور ُاچکا چوہدری
ایتھے ُلنڈی رن پردھان
