جہیڑا اَج تائیں اُجڑ کے نہیں وَسیا میں او بدبخت نصیب ہاں
جیں اَپنڑی مرض وی سمجھ نہ سکی او میں او لامرض طبیب ہاں
نہیں اَج تائیں ڈھول قبول کیتا رہیا بالکل ساتھ قریب ہاں
جیدا مول وَصال نہیں ہو سکیا میں او پرویز غریبؔ ہاں
وَت رَات ہجر دی پئی آندی اللہ خیر آنڑیں ڈیکھاں کیا بنڑسی
اَگے رو رو ڈینہ میں گذاریا ہائی ڈیکھاں یار آسی میڈا آ بنٹرسی
دسیئں کتواں وعدہ گذر گیا مل رستے بیٹھاں آساں تے
چن میں ول آسی کس طرفوں خوش قسمت کہٹرا راہ بنڑسی
وَت رَات ہجر دی پئی آندی اللہ خیر آنڑیں دیکھاں کیا بنڑسی
آ نال سکون دے اَگ سیکیں بنٹر شوخ انگارے جگر گیا
تیڈا چین سکون بناونٹر لئی ایہا زینت جگر دی بھاہ بنٹرسی
وَت رَات ہجر دی پئی آندی اللہ خیر آنڑیں دیکھاں کیا بنڑسی
اِک زخم شدید ہِم سینے وچ پے قطرے اکثر چوندن
بے ساختہ لب جاں کھل ویندہن مہنہ رو رو کے وس پودن
گھروں باہر نہ نکلاں خطرے توں لا مجلس غیر کھلودن
پرویزؔ دا ماہی سوچیں ہا ھیڑا سجنٹر وی کائی شہ ہوندن
جنہاں نال رقیباں خوشیاں دے دربار سجائی نِت راہند ایں
ایہے وقت مصیبت نس ویسن ہمدرد غریب تنہا بنٹرسی
وَت رَات ہجر دی پئی آندی اللہ خیرآنڑیں دیکھاںکیا بنڑسی
میتھے کیوں نہیں مالک موت آندی حیران بیٹھاں ایں حال اُتے
تکاں ملکلموت دے نت رستے مہمان میڈا کدوں آ بنٹرسی
وَت رَات ہجر دی پئی آندی اللہ خیر آنڑیں دیکھاں کیا بنڑسی
پرویزؔ غریب دے حال اُتے کداں کرم دی یار نگاہ ہوسی
تڈاں آنڑ کے کملا سائیں تھسیں جداں سڑ سڑ جگر سواہ بنڑسی
وَت رَات ہجر دی پئی آندی اللہ خیر آنڑیں دیکھاں کیا بنڑسی
