کیوں زور دے کے سنٹردا اِیں میڈے پیار دِی کہانی
سنجٹراں دے سامنے ہے میڈی ساری زندگانی
شکوہ نہ لب تے لایا جیویں لنگیا اے جھٹ لنگھایا تن اَپنڑے تے نبھائی کیں تے نہ بھار پایا
سوچاں دا ز ہر پی پی گالی ہے میں جوانی سنجڑاں دے سامنے ہے میڈی ساری زندگانی
بدلاں نہ مینہ وسایا مَنگ مَنگ دعاواں تھکیاں بنجر زمین دِل دِی آباد کر نہ سکیاں
رو رو کے چاہ مکایا اَکھیاں دَا سارا پانی سنجڑاں دے سامنے ہے میڈی ساری زندگانی
میں دُھپ دا ہاں مسافر تن تے خزاں دِی چادر میڈے حصے اُجڑے موسم ویرانیاں دے منظر
میڈے گھر تے رہی ہمیشہ پت جھڑ دی حکمرانی سجنٹراں دے سامنے ہے میڈی ساری زندگانی
اپنڑاں سمجھ کے جس نوں میں اِعتبار کیتا سب توں جُدا تے وکھرا جِس نال پیار کیتا
اَج او وی دے گیا اِے ہجراں دَا دُکھ نشانی سجنٹراں دے سامنے ہے میڈی ساری زندگانی
دردی نہ کوئی ڈِسدا ویری اِے کُل زمانہ کس نوں سناواں لوکو درداں دا اے فسانہ
پئی ڈسدی حال دل دا ہنجواں دی روانی سجنٹراں دے سامنے ہے میڈی ساری زندگانی
ڈُکھیاں دے دُکھ ونڈائے غیراں دی خیس چائی وفیق توں زیادہ لج پیار دی نبھائی
ہوئی نہ دُور وَت وِی دُنیا دِی بدگمانی سجنٹراں دے سامنے ہے میڈی ساری زندگانی
سجنڑاں تے گھر لُٹا کے او تاں دوجھے گھر گیا ہے اے گل غلط ہے لوکو فاروقؔ مر گیا ہے
اُس گھر تے راوے شالا سوہنڑے رب دی مہربانی سجنٹراں دے سامنے ہے میڈی ساری زندگانی
