افضل عاجز کی شاعری

اِنجیں توں توں میں میں کردے کردے گل مکڑنی ہا بس مک گئی
میڈی کیتی کرتی کُھو وچ پئی میڈی ہر نیکی اج لُک گئی
اُتوں تیں میکوں اللہ موقع دیوے جیندا دا لگیا او دی ٹُک گئی
تیڈی عاجزؔ نفرت لمیاں دی اَدھی صدی زندگی دی ٹُک گئی
کوئی وسدا مینہ ماہیا
تے ہر گل بجھدا اے کوئی بال تا نہیں ماہیا
ہے کملا تے بنڑدا اے سیانٹراں کیتی ودا اے ڈھولا مر جانٹراں
رُسمِے پکے پکے پکے میں ودھی ہاں ہکے بکے

او اپنی آئی تے آ گیا ہے او مندری چھلے ولا گیا اے
او غیر سارے ہسا گیا اِے تاں جنیداں میکوں مکا گیا اے
گل پایا اے ناواں میں تاں بانڑاں کیتی ودا اے ڈھولا مر جانٹراں
رُسمِے پکے پکے پکے میں ودھی ہاں ہکے بکے

او خط وی اَپنٹریں ولیندا پیا اے او فوٹو سارے سڑیندا پیا اِے
او سارا قصہ مکیندا پیا اے او گل نوں ایویں ودنیدا پیا اِے
پیا بنڑدا اے اُکا اَنجانڑاں کیتی وَدا اِے ڈھولا مر جانٹراں
رُسمِے پکے پکے پکے میں ودھی ہاں ہکے بکے

میں بانہہ چوں نپ کے بلیندا پے آں میں پیر نپ کے میندا پے آں
میں ہتھ وی کھاڈی تے لیندا پے آں میں منتاں سو سو کریندا پے آں
کوئی لاہیا ہس ویر پرانا کیتی ودا اے ڈھولا مر جانٹراں
رُسمِے پکے پکے پکے میں ودھی ہاں ہکے بکے

ولے دا میکوں روویندا بیٹھا اے او بِن چھری تے کوہیندا بیٹھا اے
او میڈے نازک ملوک دل نوں کنڈاں دی تکڑی تولیندا بیٹھا اے
ڈسو کی کرے عاجزؔ نمانٹراں کیتی ودا اے ڈھولا مر جانٹراں
رُسمِے پکے پکے پکے میں ودھی ہاں ہکے بکے