(Last Updated On: )
وے آ وے ماہی تیکوں رَب گھن آنے تے ہوئیاں مُدتاں گن گن گھڑیاں
او ہجر تیڈے وِچ اَکھیاں روونڑ جیویں ساون مینہ دِیاں چھڑیاں
اِنہاں اَکھیاں رونڑاں اُودوں سکھیا جدوں وَاقف ہجر دِیاں بنڑیاں
او غلام فریدؔ اِے رونڑاں اُودوں مُکسی جدوں بجھیاں کفن دِیاں تنڑیاں
تُساں کوں مانڑ وَطعناں دَا اَساں ہاں یار پردیسی بڑا اِے شان وَطعناں دَا اَساں ہاں یار پردیسی
اَساں تے دُور وینڑاں اِیں نہ اِیتھے بیٹھ رہنا اِیں وچھوڑا سِر تے سہنا اِے اساں ہاں یار پردیسی
تُساں کوں مانڑ وَطعناں دَا اَساں ہاں یار پردیسی
اَسی بس پیار کر بیٹھے دِلوں اِقرار کر بیٹھے کیوں اَکھیاں چار کر بیٹھے اَساں ہاں یار پردیسی
تُساں کوں مانڑ وَطعناں دَا اَساں ہاں یار پردیسی
اَساں کیوں نین جوڑے ہن غماں دے ڈھیر تھوڑے ہن نصیباں وِچ وچھوڑے ہن اَساں ہاں یار پردیسی
تُساں کوں مانڑ وَطعناں دَا اَساں ہاں یار پردیسی
اَساں کیوں یار لائیاں نے محبتاں کیوں ودھائیاں نے گلاں سچیا سنائیاں نے اَساں ہاں یار پردیسی
تُساں کوں مانڑ وَطعناں دَا اَساں ہاں یار پردیسی
تُساں د ِلدار سوھنے ہو تُساں غمخوار سوھنڑیں ہو اَساں دے یار سوھنڑیں ہو اَساں ہاں یار پردیسی
تُساں کوں مانڑ وَطعناں دَا اَساں ہاں یار پردیسی
اَساں تے خیر منگدے ہاں تے اَٹھے پہر منگدے ہاں سُکھاں دی لہر منگدے ہاں اَساں ہاں یار پردیسی
تُساں کوں مانڑ وَطعناں دَا اَساں ہاں یار پردیسی
سمے وِی رَنگ بَرنگے ہن اُتوں وِیلے وِی چنگے ہن دِیہاڑے سوھنے لنگھے ہن اَساں ہاں یار پردیسی
تُساں کوں مانڑ وَطعناں دَا اَساں ہاں یار پردیسی
بری یاداں اَچ رونا اِیں دہلیزاں وِچ کھلونا اِیں اَگاں خبرے کی ہونا اِے اَساں ہا یار پردیسی
تُساں کوں مانڑ وَطعناں دَا اَساں ہاں یار پردیسی