توں پتھر تے میں ہاں شیشہ میں تے ترس ذرا نہ کھاویں
ماری جھڑک بے درداں وانگ مینوں اَتے نال مینڈے ٹکراویں
دِل دِے ہک ہک ٹکرے وِچوں نظر توں نت مینوں آویں
کر کے روز ہک ظلم نواں وہ وَدھا صادقؔ نوں آزماویں
تینوں شوق رہیا دِل توڑن دَا توں نئیں سکھیا وَل جوڑن دَا
دِل کملا رَج رَج رویا اِے کی دَسئیے کناں ہویاں اِے
دُکھ تیرے مکھڑا موڑن دَا تینوں شوق رہیا دِل توڑن دَا
توں لا کے توڑ نبھاؤندا نہیں توں کسے نوں بَنے لاؤندا نہیں
تیرا کم اِے اَدھ وچ بوڑن دَا تینوں شوق رہیا دِل توڑن دَا
تیرے دِل وچ کہڑا وسیا اِے تینوں اِے وَل کس نیں دَسیا اِے
سَدراں دَا خون نچوڑن دَا تینوں شوق رہیا دِل توڑن دَا
اِے بھید تے اَج ہی کھلیا اِے تینوں اَج کل چیتا بُھلیا اِے
بانہہ پھڑ کے یار مروڑن دَا تینوں شوق رہیا دِل توڑن دَا
اَساں دُنیا نوں ٹھکرایا سی ہک تینوں یار بنایا سی
حق نئیں سی تیرا چھوڑن دَا تینوں شوق رہیا دِل توڑن دَا
توں صادق سجنڑ موڑ لیندوں توں ٹُٹے ہوئے شیشے جوڑ لیندوں
تینوں آندا جے چج جوڑن دَا تینوں شوق رہیا دِل توڑن دَا
