مکھ موڑ لیا ساڈے دردی نے اسی درداں مارے روندے رے
ساتھوں نیندراں سانجھاں توڑ لئیاں اسی گھن گھن تارے روندے رے
دو اکھیاں تے اک دل کملا اک جندری درداں ماری سی
جدوں دل دا جانی نکھٹر گیا اے رل کے چارے روندے رے
میں ڈبیا وی تے کس ویلے جدوں میرے کول کنارہ سی
گل کر کے میریاں لیکھاں دی میرے بعد کنارے روندے رے
خورے کی مجبوری پہ گئی اے او میت تے وی نہیں آیا
اودے وعدے ہاواں بردے سن اودھے جھوٹے لارے روندے رے
اساں جان دی بازی انج ہاری اساں پتھر دل وی موم کیتے
چپ درداں مارے بیٹھے سن بے دردی سارے روندے رے
جدوں صادقؔ مقتل گاہ دے وچ ہویا خون نمانڑیاں سدراں دا
ساڈے دل دی اک اک بوٹی نوں گل لا کے پیارے روندے رے
تیڈی یاد اچ ڈگیاں اتھراں وے کیویں داغ ہجر دے دوھونڑ گیئاں
تینوں وچھڑن والیا سجنڑاں وے اکھاں حشر دے دن تک رونٹر گئیاں
توں میریاں بھولیاں اکھیاں نوں پائی عادت راہواں ویکھین دی
تیرے آونٹر دی وچ مر کے وی نہ اپنڑیں بوھے ڈوھون گئیاں
تیڈی یاد اچ ڈگیاں اتھراں وے کیویں داغ ہجر دے دھون گیئاں
جے ایتھے نہیں تے اوتھے سہی اکھیاں نے تینوں لبھ لینڑاں
اے رملیاں کملیاں اوتھے وی راہ تیرا مل کھلونڑ گئیاں
تیڈی یاد اچ ڈگیاں اتھراں وے کیویں داغ ہجر دے دھون گیئاں
دو دن دیاں خوشیاں دے کے تے توں کھوہ لے ہاسے اکھیاں دے
ہنٹر نت اے ہجر دی سولی تے ہنجواں دے ہار پرونٹر گئیاں
تیڈی یاد اچ ڈگیاں اتھراں وے کیویں داغ ہجر دے دھون گیئاں
اے دنیا سی جتھے چڈ کے توں اکھیاں دے بوہے مار گئیوں
نہ مکن والیاں صادقؔ وے ملاقاتاں اوتھے ہونڑ گیاں
تیڈی یاد اچ ڈگیاں اتھراں وے کیویں داغ ہجر دے دھون گیئاں
