(Last Updated On: )
وچ دستور زمانے دے مسکین تے ظلم روا نہیں
میڈا کون بیٹھا اِے وچ دُنیا دے میڈے ہتھ چوں لڑ چھڑوا نہیں
نہ رول میکوں بے درد ماہی میں تے وَل وَل منت کرا نہیں
اقبالؔ دے سنگ تو نہ بولی پر دور اِکھیاں توں جا نہیں
ساری رات رُننی آں میں
وہ روٹھا رہے مجھ سے یہ منظور ہے لیکن یارو اُسے سمجھاؤ میرا شہر نہ چھوڑے
ساری رات رُننی آں میں پل سُکھ نہیں پایا
سچی دس وے ڈھولا کل کیوں نہیں آیا
دَردَاں دِی ماری اُٹھدی تے بھاندی مائی دی تصویر رَکھ کے سرھاندی
لکھ واری پوچیھم وے دَس کیوں نہیں آیا
سو تیڈی سو واری بوہا مل کے کھلی آں سو واری اُٹھی آں تے سو واری ولی آں
بہوں ظلم کیتا اِی چاچے تا جایا
تیکوں ملن دی کیتی ہم تیاری سُرخی گواھنڈن توں منگی ہم اُدھاری
مہندی وی لائی تے کجلا وی پایا
