بے دَردا میرے ہنجواں دِی گئی ساری عادت تیرے نے
نہ توں ہی روکیاں رُکدا سیں نہ اِے اِی رُوکیاں رُکدے نے
کجھ کلیاں ساڈے پیار دِیاں کچھ پُھل آ ساہڈیاں سَدھراں نے
میں صادقؔ اَکھیں ویکھیا اِے اَج قبراں تے پئے سُکدے تے
رَل مِل کے خوب وَگاڑی اِے ساہڈے پیار دِی کھیڈ رَقیباں نے
کجھ توں وی اَکھیاں پھیر لئیاں کجھ ماری جھوک نصیباں نے
میں تے گل اِی گُھٹ چھڈیا سی جمدیاں اَپنے چاواں دَا
اَج وِی میرے سینے دِے وِچ نِکیاں نِکیاں قَبراں نے
موت میری دا سُن کے صادقؔ گھر گھر دِے وِچ شور پیا
میرے اَپنے سجنڑاں دِے گھر پہنچ نہ سکیاں خبراں نے
ساہڈی پل دِی خبر جو رَکھدے سن ساہڈی موت تو اَج بے خبرے نے
جہڑے لائے سانوں مُدتاں دے او زخم وِی ہالی سجرے نے
سانوں روز حشر تک نہیں بُھلنے جہڑے کیتے وَار حبیباں نے
رَل مِل کے خوب وَگاڑی اِے ساہڈے پیار دِی کھیڈ رَقیباں نے
میں ہی رِہ گیا ساں جو دَردَاں دِی رَکھوالی کردَا ساں
جد میں اَکھیاں میٹ لئیاں تے اِے جاگیراں رون گیاں
رَانجھے نوں نے ہیر سی صادقؔ تے ہیر نوں سیدو رانجھا سی
سانوں خبرے ساڈے مگروں کِنیاں ہیراں رونڑ گیاں
اَساں ٹُر جانڑاں ہُن رہنا نہیں تائیوں کفن دی بُکل ماری اِے
سانوں تک لے آ کے اَج ساہڈی سجنڑاں پردیس تیاری اِے
تینوں اَج توں بعد اِس دُنیا تے نہیں ڈِسنا فیر غریباں نے
رَل مِل کے خوب وَگاڑی اِے ساہڈے پیار دِی کھیڈ رَقیباں نے
کوئی کسے نوں پیار نہیں کردَا ایس مطلب دِی دِنیا وِچ
لے آوندیاں نے غرضاں کھچ کے اِک دُوجے دِے نیڑے
ویکھ لے ہالی تیرا کفن نہ میلا ہویا
تیرے سجنڑاں دوویں ہتھ نے مہندی نال لاویڑے
سانوں کاہدے شکوے غیراں تے جد سجناں کتیاں ٹھگیاں نے
ہتھ پھڑ کے کجھ وی ڈسدے نہیں سانوں کہڑیاں مرضاں لگیاں نے
لہو جِگر دَا سارا نُچڑ گیا نہیں لبھیا روگ طبیباں نے
رَل مِل کے خوب وَگاڑی اِے ساہڈے پیار دِی کھیڈ رَقیباں نے
ساری عمراں کوئی وِی مینوں تھوڑ نہ آونٹر ڈیوے گا
کر کے دِل دَا کاروبار میں اِینا دَرد کمایا
موقع ملیا نے اُنہاں اِی سَپاں صادقؔ سانوں ڈَنگ لیا
ساری عمراں جنہاں نوں میں چُلیاں دودھ پلایا
اس جگ دِی رِیت اَنوکھی اِے اِیتھے مارَن لوکی مَریاں نوں
سونہہ رَب دِی وَٹے لگ جاندے اِیتھے صادق ؔ سکیاں کھریاں نوں
اِیتھے سچ نوں سولی چاہٹرن لئی کِنج گڈیاں ہیٹ صلیباں نے
رَل مِل کے خوب وَگاڑی اِے ساہڈے پیار دِی کھیڈ رَقیباں نے
