اوتاں وی نہیں روندے جیندا کوئی

جاں رات فراق دی آندی اے دُکھ سیج سجیدن تاں سونداں
دُکھ سارے جہان دے رل مل کے آ لوڑیاں دیندن تاں سونداں
احساس دے سُولی نشتر تے میکوں آ لڑکیندن تاں سونداں
برباد میں دانش ایڈا ہاں میکوں درد سمیدن تاں سونداں

او تاں وی نی روندے جیندا کوئی وی ہووے میڈے چن کوں آکھو ہر گز نہ رو وے

او مانڑیں ہنڈاویں جوانی دا جوبن خزاواں توں محفوظ سجنڑاں دا گلشن
خوشی نال کیڈے سکھی دم او ہووے میڈے چن کوں آکھو ہر گز نہ رو وے

کجل رنگیاں اکھیاں اچ اتھروں ڈُکدے او روندے تاں عاشق دے وی ساہ رُکدے
اونوں جیں رو وایا او خوشیاں کوں لووے میڈے چن کوں آکھو ہر گز نہ رو وے

میڈا دل جگر میڈی جند جان حاضر میرے۔ ۔ خون ہر عام حاضر
او ازما کے دیکھے جداں لوڑ پووے میڈے چن کوں آکھو ہر گز نہ رو وے

مبارک ہونٹر اُونوں سنگتی تے ساتھی اودھے نال اُنہاں دی وی لمبی حیاتی
اُودھے دل دے سکھ چین مولا نہ کھو وے میڈے چن کوں آکھو ہر گز نہ رو وے

اُونوں مونجھ کہیڑی رُلاندی ودھی اے بلاندی اُٹھاندی جگاندی ودھی اِے
میڈے دل دا جانی سکھی نیند سو وے میڈے چن کوں آکھو ہر گز نہ رو وے

اُودھے دم دیاں منگے مجبورؔ خیراں جیندے مکھ دے چاننٹر توں سجری سویراں
او راہوے سلامت تے خوش باش ہووے میڈے چن کوں آکھو ہر گز نہ رو وے