مینوں زہر دا پیالہ دتتی جا وے جے توں پردیس چلیا ایں
مر جاواں گی تیرے باجوں وے مینوں گلیاں دا ککھ نہ بنڑا
وے جے توں پردیس چلیا ایں
اجے تے ڈھولا نیویاں نیویاں نال تیڈے سی لائیاں
اجے تے رج کے اکھیاں دے وچ اکھیاں وی نئیں پائیاں
تو کر لئی اے دور تیاری مر جاوے گی مجبور بچاری پہلی عمرے وچھوڑے نہ وخا
وے جے توں پردیس چلیاں مینوں زہر دا پیالہ دتتی جا وے جے توں پردیس چلیا ایں
مٹھیاں مٹھیاں گلاں دے نال نہ مینوں نہ ٹھگ وے
میرے لئی تے سونا کر کے ٹر چلیا ایں جگ وے
رونٹر دے مینوں بہ کے کھلے سانبھ کے رکھ اے مندریاں چھلے میرے جوڑے وچ پُھل نہ سجا
وے جے توں پردیس چلیاں مینوں زہر دا پیالہ دتتی جا وے جے توں پردیس چلیا ایں
پیار دیاں جے پوریاں نہیں تو کر سکدا سیں ریتاں
وعدے کہیڑی گلوں کیتے بہ کے وچ مسیتاں
دسدا جاویں جاندی واری جے ٹر چلیا ایں مار اُڈاری او مینوں وعدیاں دے راہ نہ ویکھا
وے جے توں پردیس چلیاں مینوں زہر دا پیالہ دتتی جا وے جے توں پردیس چلیا ایں
سنڑیاں اے پردیس گے نئیں اینی چھیتی ولدے
آنڑاں جانڑاں دور دی گل پیغام کوئی نہ گلدے
ہیرے موتی رُل جاندے نے سجنٹر ساتھی بُھل جاندے او وَکھ کر لیندے اوتھے جا کے راہ
وے جے توں پردیس چلیاں مینوں زہر دا پیالہ دتتی جا وے جے توں پردیس چلیا ایں
گھر دی رُکھی سُکھی چنگی باہر دی چوڑی نالوں
پیار اچ عاجزؔ جہیڑے چنگے لمبی دوری نالوں
کچیاں کنداں کھولے چنگے پیار دے ماہئے ڈھولے چنگے او مینوں لمیاں کمائیاں نہ سنا
وے جے توں پردیس چلیاں مینوں زہر دا پیالہ دتتی جا وے جے توں پردیس چلیا ایں
