میڈا پیر فریدؔ کوئی پُھل لکھ دے ڈیہنہ لہن تُوں پہلاں وَل آوے
میں اکھیاں نُوٹ کے باہندی پئی میڈے باہن تُوں پہلاں وَل آوے
ڈر لگدا اے بھانڑیں بِک دے ہن بِک ڈھان تُوں پہلاں وَل آوے
متاں طارق جَٹیاں ڈیکھ گھنن ہنج واہن تو پہلاں وَل آوے
میڈی جدائی والا دَاغ ہنجواں نال دھوسی ودھا
کندھاں نَپ نَپ ٹُرسی وے لُگا لُگا روسی ودھا
دِل دئیاں گلاں چَن تے تاراں نال کریسی
میڈی تانگھ اِچ اکثر بوہا کھول رکھیسی
کملے بھاہ توں نِت گلیاں وِچ بوہسی ودھا
میل ملاپاں والی وَل کے رُت نہ آسی
دُھپ تے چَھاں دا تیکوں بالکل ہوش نہ راہسی
راہیاں تُوں پچھسی راہواں تے روز کھلوسی ودھا
اُجڑی سیج تے خالی یار کچاوے رہسن
وَل نہ تھیسن پَھٹ ہجراں دے ساوے رہسن
یَاداں دے ویہڑے وچ سَدراں دے پُھل توں ڈھوسی ودھا
پھر پھر تکسی تیکوں اگلا پیار نہ لبھسی
مظہرؔ مظہرؔ کَرسی مظہرؔ یار نہ لبھسی
سُکھاں دے دور اِچ دُکھاں دے ہار پروسی وَدھا
