جنہاں تھاواں تے رَل بہندے ساں اوہ تھاواں چُم چُم روناں واں
میں ہتھی اپنڑیاں سداراں دے پُھل کنڈیاں نال پروناں واں
جے اوہدا پیار نیئں پیار رہیا ہنڑ کِسے دا نہیں اعتبار رہیا
میں صادقؔ اپنے سائے توں وی ڈردا دور کھلوناں واں
خط ٹکڑے ٹکڑے کر دینڑیں میں ساڑ دینڑاں تصویراں نوں
جے تُو نہیں تے کی کرنا اے ایہناں کاغذ دیاں جاگیراں نوں
ایہناں گُنگیاں بولیاں تصویراں دُکھ ونڈے نہ مر جانڑیں دے
ایہناں نوں درد سنانداں ساں میں رَکھ کے ہیٹھ سرہانے سے
ایہہ ہور سگ ہون تڑپاندیاں سَن میری اکھیوں ڈلدیاں نیراں نوں
اَساں بچپن وچ بنایا سی گھر رَل کے کچی مٹھی دا
مینوں اِک اِک لفظ اوہ چیتے دا تیرے پیار دی پہلی چٹھی دا
میں دِل تے لکھیا ہویا اِے تیرے پیار دِیاں تحریراں نوں
دو گھڑیاں بہہ کے کول میرے کدی پیار دے بول تُو بولے نہ
تُو سُن کے میڈے اُجڑن دا دو اَتھروں اکھیوں ڈُولہے نہ
میرے دِل تُوں پار ہی کر چڈیا تُو نفرت والے تیراں نُوں
میں پُھل ساں اُجڑے گلشن دَا میں بِن کھلیوں کملایا ساں
میرے لیکھاں دے وچ ہوکے سَن میں رونڑ لئی جگ تے آیا ساں
میں صادقؔ پچھدا رہناں ہاں اِنہاں ہتھاں دِیاں لکیراں نوں
