او لگے ایہے جہئے پھیر مقدراں نوں سارے محل خوشی دے ڈھے گئے
اوندے سارے خواب حقیقت بنڑ گئے ساڈے خواب ادھورے رہ گئے
تھی جھا جھا تے بدنام گیؤ سے ہر گالھ توں پردے لہے گئے
بل آخر بیوسؔ نال ہتھاں دے پھٹ جگر دے سیونڑیں پئے گئے
جو گزریاں واہ واہ گزر گیئاں ساتھو گزریاں بارے کے پچھدئیں
کئیں جادوگر دے ہتھ آ گئے ھاسے قسمت مارے کے پچھدئیں
او جیندے ناں تے زندگی رول ڈتتو سے زندگی دا حاصل او نہ
اوندا تیر ھا ٹھیک نشانے تے کہیں گل توں غافل او نہ
کوئی ازلی فرق ڈوھاں وچ ھائی ساڈے پیار دی منزل او نہ
ہکے میں بیوسؔ اوندے کابل نم وہ ہکے پیار دے کابل او نہ
ڈو چار دیہاڑے خوشیاں ہن ڈو چار ڈنہیاں دے ھاسے ہن اوندا ہر جذباتی فیصلہ ہا ایویں وقتی پیار دیلاسے ہن
اساں سمجھیا منزل مل گئی اے ہن کوڑے لارے کے پچھدئیں جو گذریاں واہ واہ گزر گیئاں
او جیویں ازل توں لیکھاں اچ لکھیا ھا اویں وقت گزارنے ہاسے
ہتھی اپنڑیں بخت سیاہ کر کے اُوندے بخت سنوارنے ہاسے
جہیڑے پیار دے قرض امانت اَھن اُوہا قرض اُتارنے ہاسے
بل آخر بیوسؔ سکھ زندگی دے اوندے ناں توں وارنے ہاسے
اوندے پیار دے وچ مجبور ھاسے بھاویں جتنا سخت وچھوڑا اے
اوندی ہر ہک یاد دے چہرے تے اساں پیار دا ناں لکھ چھوڑا اے
ساڈے بخت اجاڑ کے کئیں بئے دے ھس بخت سنوارے کے پچھدئیں
جو گذریاں واہ واہ گزر گیئاں
اوندا حکم جو ھئے ہنڑ زندگی ساری گھر چھوڑ کے نچدے راہسوں
پابند ھاں یار دی مرضی دے حد تروڑ کے نچدے راہسوں
انہاں جگ دیاں رسماں ریتاں توں منہ موڑ کے نچدے راہسوں
جڈاں نچڑاں ہا بیوسؔ نکھرے کہیڑے ہتھ جوڑ کے نچدے راہسوں
جہیڑے حال دے وچ پئی نبھدی ھئے بیدرد نوں کہیڑیاں خبراں ہن ساڈے سینے وچ ارمان دیاں موجود اَجاں تائیں قبراں ہن
ایویں بھولے پن وچ ریت اوتے ھاسے محل سنوارے کے پچھدئیں جو گذریاں واہ واہ گزر گیئاں
ہائی شکل معصوم اداواں میٹھیاں ٹھگ باز حسیں قاتل ہا
اوندی سوچ وچار دا ہر ہک پہلو میڈی سوچ توں بہوں مشکل ہا
جاں راز کھلے معلوم تھیوسے او کہیں بئے دی منزل ہا
میڈا دل ہا بیوسؔ شیشے وانگوں اُوندے سینے اچ پتھر دا دل ہا
جہیڑے حال اچ پئی ھئے نبھدی ھئے اوندی رب سائیں عمر دراز کرے
اساں اجڑ گئے آں تاں او جانڑیں ودا بیشک لکھ لکھ ناز کرے
بس بڈنڑاں ہاسے بڈ گئے ہاں ہاسے بہوں منتارے کے پچھدئیں
جو گذریاں واہ واہ گزر گیئاں
کوئی جادو گرھا جئیندے پیار دے وچ اساں جگ دیوانے ھل گئے
لب سکدے رہے اظہار دے کیتے مرجھا خوشیاں دے پھل گئے
ھن ازل توں لیکھ متھے دے بھئیڑے ایویں رلنڑاں ھاسے رل گئے
بس بیوسؔ کئیں کوں لبھدیاں لبھدیاں اساں اپنڑیں آپ کوں بھل گئے
جاں ناں چاواں ھا نکھڑن دا رو رو کے گش کھا ویندا ھا میڈے ناں کوں لکھ کے کاغذاں تے چا ہنجواں نال پوسیندا ھا
اس گل وچ بیوس گل گئے ھاں جیویں جت کے ہارے کے پچھدئیں جو گذریاں واہ واہ گزر گیئاں
