او مہربانیاں اودیاں کی ڈساں دِن نیں جھڑک ڈتتی رونڑاں شام ڈتتا
اَساں کیتے سی سُکھ نیلام ہس کے کھوٹا پیسہ وی کسے نہ دام ڈتتا
او گلا غیراں تے بنڑدا نئیں ساڈا سانوں اَپنڑیاں زہر دَا جام ڈتتا
او صادقؔ ماریا سجنڑاں سانوں لوکاں موت نوں کیوں بدنام کیتا
تیھتوں رُسیا اِے سُکھ لگدا اِے
اَج تیری اَکھیاں وچ ہنجوں ویکھ کے دُکھ لگدا اِے
اِیڈی چھیتی رو پہ ہو ہویا کی جناب نوں اَجے تے میں کھولیا نئیں دُکھاں دی کتاب نوں
دُکھ کننے دتتے نی تے سُکھ کننے لُٹے نی کراں کیویں کٹھا اِس کلرے حساب نوں
اِیڈی چھیتی رو پہ ہو ہویا کی جناب نوں اِیڈی چھیتی رو پہ ہو ہویا کی جناب نوں
جے بند ٹٹ گئے تے کجھ نئیں او بچنا اَجے تے میں ڈَکیا اے نیناں دے سیلاب نوں
اِیڈی چھیتی رو پہ ہو ہویا کی جناب نوں اِیڈی چھیتی رو پہ ہو ہویا کی جناب نوں
عشقا وے تیریاں کہانیاں عجیب نے لُٹیا اِی فقیر نوں تے رولیا اِی نواب نوں
اِیڈی چھیتی رو پہ ہو ہویا کی جناب نوں اِیڈی چھیتی رو پہ ہو ہویا کی جناب نوں
رَب نے وی پیار دیاں کیتیاں عبادتاں لوکی کیوں گناہ کہندے صادقاؔ ثواب نوں
اِیڈی چھیتی رو پہ ہو ہویا کی جناب نوں اَجے تے میں کھولیا نئیں دُکھاں دی کتاب نوں
