بے درد ڈھولا ایویں نہ کر توں

300
سفیر ہاں درد دی دنیا دا دُکھ درداں توں پرتار آں
سد چاک جگر دل ٹکڑے ٹکڑے بدبخت تے قسمت ہار آں
مینوں عمر صغیر اچ درداں دے ڈتتے طعنے سجنڑ پیاراں
جیندے سگن دی مہندی وہ خاک اچ رُل گئی میں او بیوسؔ فنکار آں

بے دردر ڈھولا ایویں نہ کر توں، نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں

وے نت جدائی تیڈی وچ ماہی تے میڈے روندے نے نین نمانڑیں
میں رُل گئی ہاں تیں سوہنڑیں باہجوں باہویں جانڑیں یا نہ جانڑیں
میں اُجڑ ونجاں پاویں ترفدی مر ونجاں وہ شالا توں وے جوانیاں مانڑیں
او سعیدؔ غریب دی ایہا دعا ہیی تیکوں رب وطعناں تے آنڑیں
بے درد ڈھولا لگدا ایں پیارا، وے دم نال تیڈے وے دل کوں سہارا
پچھ گھن تو میڈے دل تے جگر توں، نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں

قصور ضرور ہے ساڈا ماہی تے تیڈے نال جو میں دل لایا
سہہ سہہ دکھ تیں ڈتتے نے میکوں تیکوں ذرا وی ترس نہیں آیا
لا کے پریت تڑوڑ دتتو ہئی تے ماہی کیڈا ظلم کمایا
او سعیدؔ غریب دی دکھی جندڑی دا تیکوں ذرا وی خیال نہیں آیا
وے بے درد ڈھولا دلدار میڈا، دم نال تیڈے ہن مانٹر کیدا
وے کیں ویلے عاشق دی آ گِھن خبر توں، نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں

وے میکوں کرسی یاد کڈائیں تے پیا مرداں جان جلا کے
او تڑف ٹرف میڈی جند پئی نکلے تے تیرے ناں دا وِرد کما کے
اللہ واسطے دلبر سوہنڑاں سنبھالیں لاش میڈی کوں آ کے
او سوہنڑیں ہتھاں نال سعیدؔ وہ دُکھی کوں رکھیں قبر دے وچ توں لہا کے
او بے درد ڈھولا منگاں دعائیں ڈیکھاں نہ تیکوں منہ جھا کڈائیں
لگدا ایں مٹھرا کنڈ تے شکر توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں

او لڑیم ناگ تیڈے عشق دا میکوں تے گئی زہر جگر کوں کھا اے
واسطے رب دے سامنڑیں آ تے تیڈی دید آ ساڈی شفا اے
وے توں چھوڑ گہیوں ماہی میں رو رو مک گئی تے میں تے آ گیا ویلا قضا اے
او سعیدؔ توں تے توں اک پھیرا پا چاہ اودا آخری دم تے ساہ اے
بے درد ڈھولا کردا ایں کمال اے کڈ دل کوں کنڑدا ایں اکھیاں دے نال اے
کوئی وی نہیں پچھدا تیں جادو گر توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں

او دلبر ماہی میکوں ڈس تاں ساہی تے کہیڑی گل توں مکھ بوایئے نی
رات ڈیہنہ غم کھادی ویندم کہیڑے وہم دلاں وچ آئے نی
او سمجھ غریب ویثار ڈتھو ہی تے کیوں چت وی آساں توں چائے نی
او خان آکھے بس سمجھ جو گے ہاں ناویں تساں کوئی سجنٹر بنائے نی
او بے درد ڈھولا ایہہ حسن مانڑیں تے دیندے دعائیں عاشق نمانٹریں
شالا کجھ نہ تیوی بہیڑی نظر توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں

مرن توں پہلاں میکوں مار چھڑوہی تے بھلا اصلی موت نہ آئی
او ساہ وی حیاتی دے مکھ ویندے تے نہ سہندا میں یار جدائی
تیڈے پچھوں میں تاں عمراں گالی تے تو وی چھوڑ کے ہو گہیوں راہی
آ او ناطق تیڈے ہجر توں وہ تنگ تھِی کے تے چاہ گل وچ کفنی پائی
بے درد ڈھولا دیدی جو رہی آں پلے بخت جیندے منظور تھئی آں
کرماں دی تھتڑی گر گئی نظر توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں

ظلم نہ کر میڈا ظالم ماہی تے نہیں ظلم خدا کُوں بھاندا
اک دل وی لٹو ہئی دوجا چھوڑ دتتو ہی تے وطیں مینڑاں ہاج کراندا
او ہجر دے تیر مرو نی میکوں تے میڈا کٹیاں لہو نہیں آندا
واہا حق وی ڈتتو ہئی سعیدؔ دُکھی کوں تے وطیں در در یار رُلاندا
وے بے درد ڈھولا لاویں دلاسہ تیڈے در دے باہجوں کوئی وی نہیں پاسا
خالی ونجیں کیوں مجبورؔ در توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں