او نت جدائی تیڈی وچ ماہی تے میرے روندے نے نین نمانڑیں
میں رُل گئی ہاں تیں سوہنٹریں باجوں اگے جانڑیں یا نہ جانڑیں
میں اُجڑ گئی تے شالا اجڑی مر ونجاں تے سدا تو وے جوانیاں مانڑیں
او سعیدؔ غریب دی ایہو دعا ہئی تیکوں رب وطنعاں تے آنڑیں
بے دردر ڈھولا ایویں نہ کر توں، نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں
او تیڈے ہجر نے میکوں مار مکایا اے تے نہیں طاقت ٹرن پھرن دی
او نت دیہاڑی میں تاں راہ مل بھواں سِک رکھ کے تیں ڈھولن دی
آ مل سجنڑاں میں اجڑے کوں وہ تے وسے کوٹھی میڈے من دی
او نِت سعیدہ پیراں فقیراں تے وہ میں ودھی ہاں منتاں منگدی
بے درد ڈھولا لگدا ایں پیارا وے دم نال تیڈے وے دل کوں سہارا
پچھ گھن تو میڈے دل تے جگر توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں
او قصور ضرور ہے ساڈا ماہی تے تیڈے نال جو میں دل لایا
سہہ سہہ دُکھ تیں ڈتتے نے میکوں تے تیکوں ذرا وی ترس نہیں آیا
لا کے محبتاں تڑوڑ دتتو نی تے ماہی کیڈا ظلم کمایا
سعید ؔ غریب دی دُکھی زندگی دا تینوں ذرا وی خیال نہیں آیا
وے بیدرد ڈھولا دلدار میڈا دم نال تیڈے ہن مانٹر کیدا
وے کیں ویلے عاشق دی آ گِھن خبر توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں
او ظلم نہ کر میڈا ظالم ماہی تے نہیں ظلم خدا کُوں بھاندا
اک دل وی لٹو ہئی دوجا چھوڑ دتتو ہی تے وطیں مینڑاں ہاج کراندا
ہجر دے تیر مرو نی میکوں تے میڈا کٹیاں لہو نہیں آندا
او واہا حق وی ڈتتو ہئی سعیدؔ دُکھی کوں تے وطیں در در یار رُلاندا
او بے درد ڈھولا منگاں دعائیں ڈیکھاں نہ تیکوں منہ جھا کڈائیں
لگدا ایں مٹھرا کنڈ تے شکر توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں
او میکوں کرسی یاد کڈائیں ماہی تے پیا مرداں جان جلا کے
تڑف ٹرف میڈی جند پئی نکلے تے تیرے ناں دا وِرد کما کے
اللہ واسطے دلبر سوہنڑاں سنبھالی لاش میڈی کوں آ کے
او سوہنڑیں ہتھا ں نال سعیدؔ دُکھی کوں رکھیں قبر دے وچ توں لہا کے
بے درد ڈھولا کردا ایں کمال اے کڈ دل کوں کنڑدا ایں اکھیاں دے نال اے
کوئی وی نہیں پچھدا تیں جادوگر توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں
او لڑیم ناگ تیڈے عشق دا میکوں تے گئی زہر جگر کو کھا اے
او واسطے رب دے سامنڑیں آ وہ تے تیڈی دید آ ساڈی شفا اے
او توں چھوڑ گہیوں تے میں رو رو مک گئی تے میں تے آ گیا ویلا قضا اے
او سعیدؔ توں تے اک پھیرا پا چاہ اودا آخری دم تے ساہ اے
او بے درد ڈھولا ایہہ حسن مانڑیں تے دیندے دعائیں عاشق نمانٹریں
شالا کجھ نہ تیوی بہیڑی نظر توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں
او دلبر ماہی میکوں ڈس تاں ساہی تے کہیڑی گل توں مکھ وی پوایئے نی
او رات ڈیہنہ غم کھادی ویندم تے کہیڑے وہم دلاں وچ آئے نی
او سمجھ غریب ویثار ڈتھو ہی تے کیوں چت وی آساں توں چائے نی
او خان آکھے بس سمجھ جو گے ہاں تساں ناویں کوئی سجنٹر بنائے نی
بے درد ڈھولا دیدی جو رہی آں پلے بخت جیندے منظور تھئی آں
کرماں دی تھتڑی گر گئی نظر توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں
او مرن توں پہلاں میکوں مار چھڑوہی تے بھلا ا صلی موت نہ آئی
او ساہ وی حیاتی دے مکھ ویندے وہ تے نہ سہندا میں یار جدائی
او تیڈے پچھوں میں تاں عمراں گالی تے تو وی چھوڑ کے ہو گہیوں راہی
او ناطق تیڈے ہجر توں تنگ تھِی کے تے چاہ گل وچ کفنی پائی
وے بے درد ڈھولا لاویں دلاسہ تیڈے در دے باہجوں کوئی وی نہیں پاسا
خالی ونجیں کیوں مجبورؔ در توں نی تاں مر ویسائیں وے ڈھولا ہجر توں
