(Last Updated On: )
تیھتوں پیار دَا وِیری پُچھ سکداں او کیوں اَکھیاں لایاں ہاں نی
کہڑے شوق توں سوہنیاں نازک باہواں میڈے گل وچ پایاں ہاں نی
ٹھگ باز ادائیں ساکوں ٹھگن دے کیتے کیویں عقل اِچ آیاں ہاں نی
بیوس کوں لٹن دِیاں تجویزاں ڈس کیں سمجھیاں ہاں نی
اَنداز اُوپرے ہن سوہنڑاں تیڈی جفا دے ایہو جے زخم کیتو نی نہ ہی لائق رہے دوا دے
زُلفاں دَا جال سُٹ کے اُڈداں کوں قید کیتا اِی بند کر کے وِچ قفس دِے مارن دَا عہد کیتا اِی
دھوکے فریب آہن وعدے تیں دِل رُبا دے ایہو جے زخم کیتو نی نہ ہی لائق رہے دوا دِے
اِے رَسم ہے پُرانی تیں چن تے کیا گلہ اِے اس بے وفا جہاں تے ایہو پیار دا صلہ اِے
ایہو گہننے ہن غریباں تیھوں صلے وَفا دے ایہو جے زخم کیتو نی نہ ہی لائق رہے دوا دِے
کوئی ظلم ہووی باقی اَج وَقت ہی ڈسا گھن اَرمان نہ رَاہوی سبھے حَسرتاں مِٹا گِن
جگ کوں ڈِکھا تماشے بے جرم بے خطا دِے ایہو جے زخم کیتو نی نہ ہی لائق رہے دوا دِے
اعتبار ڈِے کے لُٹیا اِی قسمت جلاندا ماہی جہڑا سلوک کیتا اِی اِے تَاں اُمید ناہی
ڈٹیاں گیاں محبتاں دِس گے تیرے اِرادے ایہو جے زخم کیتو نی نہ ہی لائق رہے دوا دِے
