(بعد از محبت)
سُنیا ایے ادھی رات نُوں او
ماہیے ٹپے گاندا اے
نالے نہر کنارے جاکے
دُکھ دی ونجلی وجاندا اے
سُنیا ایے ہن راہ بدل کے
اپنے گھر وَل جاندا اے
جس راہ وچ رل ٹُردے ساں
اُس راہ تو گھبراندا ایے
سُنیا اے ہُن اپنی ماں دی
کوئی گل اوہ مندا نیئ
دس رے سَن ہن ابے اپنےنوں
رج کے او ستاندا اے
سُنیا اے چاچے دے گھر
اُس دا ویاہ ہو نا ہے
سُنیا اے او کہندا اے
میں نیں گھر وسانا اے
سُنیا اے اجے تک اوہ مینوں
دل وِچ لے کے پھردا اے
میرے ذکر سُن لیوے تے
ہنجو اُو لُکاندا اے
سُنیا اے میرا ویاہ کدرے
اُنے ہون نیں دینا
پنڈ دے سارے مُنڈیا نُوں
دھمکیاں شمکیاں لاندا ایے
سُنیا ایے بابے دی درگاہ تے جاکے
صدقے منتاں دے آندا اے
سارے مہینے جِنے پیسے
مشکل نال کماندا اے
سُنیا اے پچھلے کئی وریا توں
سوگ دی عید مناندا اے
شوق دےنال اُس دن وِی او
کالے کپڑے پاندا اے
سُنیا اے اجے تک او مینوں
سب توں وَد کے چاہندا اے
اکثر اپنے یاراں نوں
فوٹو میرا وکھاندا اے
جتھے سچی گل کردا اے
میریاں قسماں کھاندا اے
ارم ملک
یہ نظم فیس بُک کے اس پیج سے لی گئی ہے۔
