پنجابی زبان دے بزرگ شاعر حاجی فقیر محمد المعروف فقیر فیصل آبادی ۔۔۔"میلہ چار دناں دا "چھڈ کے اج 24 جولائی 2020 نوں ہمیش لئی آکھوں اوہلے ہو گئے نیں ۔۔۔۔۔۔انا للہ و انا الیہ راجعون ۔۔۔۔۔۔محترم بابا جی فقیر محمّد فیصل آبادی پنجابی زبان و ادب دی ہر من پیاری شعری روایت دے اک معتبر شاعر سن ۔جنہاں دی شاعری پڑھ کے بہت ساریاں پرتاں کھل کے ساڈے سامنے آؤندیاں نیں ۔۔۔فقیر فیصل آبادی ایس دور دی غیر معمولی شخصیات وچوں ممتاز تے اپنی اک نویکلی پہچان رکھ دے سن ۔۔ اونہاں دے چار شعری پرآگے درد غماں دیاں ہولاں " ، " نت اڈیکاں "،ہنجو موتی" ، تے آخری شعری پرآگا " میلہ چار دناں دا "۔۔۔ادبی دنیا وچ اپنی مانتا کھٹ چکیاں نیں ۔۔۔۔۔فقیر فیصل آبادی دی طبیعت وچ عاجزی و انکساری کٹ کٹ کے بھری ہوئی سی ۔۔۔قدرت نے اونہاں نوں شرینی تے ملائمت دے اوس درجے تے فائز کیتا ہویا سی ،جتھے جا کےانسان شہد توں زیادہ میٹھا تے برگ گلاب تو ں زیادہ نرم ہو جاندا اے ۔۔۔۔اونہاں دی طبیعت وچ پیار ،محبت، سک ، چاہت ،عجز و انکساری تے قول و کردار دی روشنی کجھ اجیھی سی پئی دل اونہاں دی عظمت ساہمنے جھک جاندا سی تے دل بے اختیار اونہاں دی محبت دے قابو وچ آجاندا سی ۔۔اوہ دلاں دے فاتح سن ۔۔۔اونہاں دے متبسم چہرے ول ویکھدے سی تے اوہدے اتے سانوں پھل ای پھل تے تارے ای تارے چمکارے مار دے نظریں آؤندے سن ۔۔تے ایہو انسانی وصف ای اونہاں دی شاعری دیاں خوبیاں سن ۔۔۔۔۔۔۔۔اوہ حقیقی معنیاں وچ اپنے ناں دی عملی تصویر سن ۔۔۔اسم با مسمی سن ۔۔۔۔درویشانہ طبعیت تے اٹھن بیہن ، گل بات ، تے اپنے قول و اطوار وچ مکمل مٹے ہوۓ فقیر سن ۔۔۔۔۔۔۔۔اونہاں نوں مل کے اپنے ہون دا یقین ہو جاندا سی ۔۔۔۔۔۔اونہاں دے دل وچ کسے لئی وی کینہ ، بغض ، منافقت یاں حسد دی زہر نہیں سی ۔۔۔۔اوہ شیشے وانگوں صاف ستھرے کردار دے مالک اک ہر دلعزیز انسان سن ۔۔۔۔
جناب فقیر فیصل آبادی ہوری سعودی عرب دے شہر دمام وچ اپنی ملازمت دے آخری ست اٹھ ورہے اوہ میرے نکے بھرا عامر گلزار نال اپنیاں محبتاں سانجیاں کردے رہے ۔کیوں کہ دونوں اکو ہی شہر وچ قیام پزیر سن ۔۔۔۔۔بابا جی اپنی چھٹی والے دن خاص طور تے اگوں پیچھوں وی عزیزم عامر گلزار نوں ملن آوندے رہے ۔۔۔۔یاں کدھرے بابا جی نے سفری مشکلات دی وجہ نال نہ آون دا بہانہ کرنا تے عامر گلزار نے اپنی موٹر کار تے خود آ کے اونہاں نوں اپنے گھر لے جانا ۔۔۔۔۔تے پھر ڈھیر ساری گھپ شپ کر کے شامیں اونہاں نوں مڑ اینہاں دے کوارٹر وچ چھڈ آوندے ۔۔۔۔۔۔عزیزم عامر گلزار نال محبت تے نیاز مندی دا سلسلہ کئی سال برقرار ریہا ۔۔۔ایتھوں تیک کہ عامر گلزار دے سارے بچے تے اونہاں دے دوست وکھو وکھ ملاقاتاں پاروں اوہ سارے ' بابا جی نال مانوس ہو گئے سن ۔۔۔۔تے جے کدھرے ایناں نے چھٹی والے دن نہ آؤنا تے ایناں دے دوستاں تے بچیاں نے ضد کر کے بابا جی نوں لے اون دا آکھنا ۔۔ بابا جی کھانا بناؤن دے بہت ماہر سن ۔۔چھٹی والے دن اوہ جدوں ایناں نوں ملن آوندے تے کڑی یاں بریانی خود بنا کے لیاوندے ۔۔۔۔تے سارے دوست ایناں دی سوادی شاعری نال نال ایناں دے ہتھ دا بنیا ہوا سوادی کھانا بریانی ، کڑی یاں ہور سواد لے لے کے کھاوندے ۔۔بچے ایناں نوں دادا ابو کہہ کے بلاندے تے بابا جی باغ باغ ہو جاندے ۔۔۔۔۔ایتھوں تیک کہ بابا جی دی حیثیت ایناں دے گھر دے اک فرد دی ہو گئی سی ۔۔۔۔۔۔بابا جی فقیر فیصل آبادی دی جان پچھان میرے نال بہت پہلاں سی ۔۔محترم اخلاق حیدر آبادی دی ہوزری تے اک واری بیٹھیاں میں اونہاں نوں دسیا سی پئی میرا نکا بھرا وی دمام وچ ہوندا اے ۔۔۔۔چھٹی کٹ کے جاون لگیاں میں کجھ سامان نکے بھرا عامر گلزار نوں گھلایا ۔۔جہدی وجہ توں اوہ عامر گلزار نوں ملے ۔۔۔۔تے پھر دونوں پیار تے عقیدت دے تعلق وچ بندھ گئے ۔۔۔۔۔بابا جی جدوں کدھرے ملدے تے آکھدے ۔۔میں تے ڈاکٹر اظہار نوں چنگا کہندا تے سمجھدا سی ۔۔۔پر ایہدا نکا بھرا عامر گلزار ایہدے نالوں وی ودھ پیار کرن والا نوجوان اے ۔۔۔۔ایہہ سن کے محترم اخلاق حیدر آبادی اک قہقہہ لا دیندے ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔والدہ صاحبہ چار پنج واری عمرہ لئی گئے تے اوہ عامر گلزار کول چھ چھ مہینے رہ کے آوندے ہوندے سن ۔۔۔۔بابا جی عامر گلزار نوں ملن آوندے تے میری والدہ نوں وڈیاں بہناں وانگوں عقیدت نال سلام کردے ۔۔تے اپنے ہتھیں تیار کیتے ہوۓ جاۓ نماز تیار کر کے پیش کردے ۔۔۔۔۔۔۔عامر گلزار دی بیگم نوں دھی رانی کہہ کے بلاوندے ۔۔سارے جی ایناں دی سادہ طبعیت ، شفقت تے عجز و انکساری پاروں ایناں نال مانوس ہو چکے سن ۔۔۔۔۔ساڈے برادر تے ۔عامر گلزار دے سسر کیپٹن محمّد اکرم اک واری چھ مہینے اوتھے رہ کے آئے تے بابا جی دے مسلسل ملن آون نال اوہ وی بابا جی فقیر فیصل آبادی دی منکسر المزاجی تے سادگی توں بہت متاثر ہوۓ ۔۔۔تے اوہ بابا جی نال گھپ چھپ لگانا بہت پسند کردے سن ۔۔۔۔۔۔۔۔۔بابا جی اپنی عمر زیادہ ہون پاروں نوکری توں ریٹائر ہو کے فیصل آباد آگئے ۔۔۔ تے ایتھے آ کے وی اونہاں نے اپنا تعلق ساڈےنال جوڑی رکھیا ۔۔۔۔۔جدوں وی ملدے ، ہر ایک دی خیر خیریت کلے کلے دا ناں لے کے پچھدے ۔۔۔پھر بابا جی کچھ مجبوریاں پاروں فیصل آبادوں شفٹ ہو کے اپنے آل پروار نال رحیم یار خان چلے گئے ۔۔۔۔۔۔ہن صرف اوناں نال ملاقات دا اکو ذریعہ رہ گیا سی کہ کدی اوہ مینوں ٹیلیفون کر لیندے سن تے کدی میں کر لیندا سی ۔۔۔۔۔ اپنے ہر فون وچ اوہ سب توں پہلاں میرے نکے بھرا عامر گلزار دا حال احوال ضرور پچھدے ۔۔۔تے ڈھیر ساریاں دعاواں وی دیندے ۔۔۔۔۔اپنی وفات توں دو دن پہلاں اوناں نے میرے نال لما چر گل کیتی تے کلے کلے عزیز دوست دا حال پچھیا ۔۔۔اونہاں دی گل بات وچ اخلاق حیدر آبادی تے عامر گلزار دا ذکر کثرت نال ہوندا سی ۔۔۔۔۔۔۔۔گمان وچ وی نہیں سی پئی اوہ بندہ جیہڑا دو دن پہلاں پھلاں وانگوں مسکراندا پیا سی ۔اچان چک ساتھوں ہمیش لئی بچھڑ جاوے گا ۔۔۔۔۔ آہ ۔۔۔۔سویرے پنج وجے اوناں دے پتر تے ساڈے سجن شاہد فاروق دی موبائل فون کال آئی تے سن کے دل دھک ره گیا ۔۔۔۔۔
محترم فقیر فیصل آبادی نے اپنی شاعری وچ جس کرب نوں بیان کیتا سے ۔۔اوہ میرا تے ہر اوس بندے دا کرب تے درد اے جیہڑا ہر ویلے سانوں اندروں اندریں ڈنگدا رہندا اے ۔۔۔۔۔ ایناں دیاں چار کتاباں چوں تناں کتاباں دے دباچے میں لکھے سن ۔۔۔۔بابا جی زور دے کے میرے کولوں لکھواندے سن ۔۔اک واری میں آکھ بیٹھا پئی ہن کسے وڈھے لکھاری کولوں تہاڈی کتاب دا دیباچہ لکھواندے ان ۔۔تے سن کے چپ ہو گئے ۔۔کجھ چر پچھوں آکھن لگے ۔۔میرا تیرے نال تے اخلاق حیدر آبادی نال پیار اے ۔تے ایہہ وی تہاڈے کولوں ای لکھوانے نیں ۔۔۔۔مینوں تھاتوں سوہنا نظر ای نہیں آوندا ۔۔۔۔ایہہ سن کے میریاں اکھاں سلیاں ہو گیاں تے میں کجھ وی نہ کہہ سکیا ۔۔۔۔۔۔۔۔۔
فقیر فیصل آبادی 1948 نوں فضل دین تے عزیزاں
بی بی دے گھر چک نمبر 242 گ ب ۔نور پور بستی ، تحصیل گوجرہ ، ضلع ٹوبہ ٹیک سنگھ وچ پیدا ہوئے ۔۔۔پرانے ویلے دیاں چار جماعتاں جنہوں پرائمری آکھیا جاندا سی۔۔ایتھے تیکر تعلیم حاصل کتی ۔۔۔۔حرمین شریفین سعودی عرب وچ 32 ورہے صوفہ میکر دے طور تے کم کیتا ۔۔۔۔اینہاں دی حیاتی دا وڈا مشن ماں بولی پنجابی تے انسانیت دی سیوا سی ۔۔۔اپنے سعودی عرب دے قیام دے دوران وی ایہناں نے اپنے کم دے نال نال اوتھے دیاں شعری سرگرمیاں وچ وی رج کے حصہ لیا تے اپنے ہون دا بھرپور احساس دلایا۔۔۔۔
اج 24/ ،جولائی 2020 سویرے پنج وجے ایناں دے پتر تے میرے نگھے سجن بھائی شاہد فاروق دا فون آیا ۔آواز بہت بھاری سی ۔۔گل رک رک کے کر رہے سن ۔۔اوناں نے بڑے زور نال گلے اٹکی واج نوں باہر کڈ دیاں دسیا پئی ابا جی ہونے ہونے چلانا کر گئے نیں ۔۔۔۔سن کے دل دی دھڑکن تیز ہو گئی ۔۔پئی وہ بندہ جیہڑا دو دن پہلاں بہت خوش خوش گلاں کردا سی ۔اج اچان چک ہمیش لئی اکھوں اولے ہو گیا اے ۔۔۔۔بہت افسوس ہوا ۔۔۔پنجابی ادب اپنے اک انتھک سیوا کار تے سچے نگینے توں محروم ہو گئی ۔۔۔۔۔۔۔۔
اج ہمیشہ لئی اکھوں اوهلے ہو کے اوہ اپنی آخری کتاب " میلہ چار دناں دا " دی عملی تصویر بن گئے سن ۔۔۔۔۔میلہ چار دناں دا چار اکھراں دا ایک جملہ ہی نہیں سگوں ایہدے اندر ساڈے اندر ہوک وکھالی دیندی اے ۔۔دنیا دیاں ایہہ رنگینیاں تے رونقاں چار دناں دا میلہ اے ۔۔ ایس جہان وچ بندہ اک مسافر بن کے آیا تے مسافر کسے تھاں پکے ڈیرے نہیں لاؤندے ۔۔۔۔ایہہ دنیا اک سراں اے ۔۔فقیر فیصل آبادی نے اپنی چوکھی شاعری وچ زندگی نوں کدھرے پانی دے بلبلے نال تشبیہ دتی اے تے کدھرے برف نال تشبیہ دے کے بندے نوں ایہہ باور کران دی کوشش کیتی اے پئی زندگی وچ کامیابی حاصل کرن لئی ایہدے عارضی وجود نوں نظراں ساہمنے رکھنا بہت ضروری اے ۔۔ایہو اونہاں دے نیڑے تصوف دی اک آعلیٰ خوبی اے ۔۔پئی بندہ ایس جہان وچ آ کے پچھاں مڑن ول وی دھیان رکھے ۔۔۔اونہاں دی ایس شاعری وچ نظماں ، غزلاں تے گیتاں دا اپنا ای سواد اے ۔۔۔۔
پنجابی زبان دے عالمی سفیر الیاس گھمن لکھدے نیں
" فقیر فیصل آبادی نے دیس پردیس وچ ہنڈائیے ویلیاں نوں وی شاعری راہیں اپنے پڑھنہاریاں نال سانجا کیتا اے"
عرب سود دی مٹی وچ شفا اے یارو
بتی سال توں نہیں فقیر نوں گرد نے ماریا
جنگلی جوہان وچ کنڈیالے ککراں بھوجیاں دے وچکار کتھآئیں کتھائیں میٹھے بیراں تے ات سوادی پیلو پکیاں نال لدیاں لگراں وی لبھ جاندیاں نیں ، ایسے آر گارے سیمنٹ نال تھپیاں اٹاں نال بنے مکاناں دے جنگل وچ کسے ٹاویں گھر اندر وسیا آپ مہارے شاعری کردا شاعر وی نظریں پے جاندا اے ۔۔اپنی لمبی نظم " پنڈ دی وسوں نال " وچ فقیر فیصل آبادی نے اپنی ہڈ بیتی وی بیانی اے تے پنجابی ادب دے پینڈے پین دی کتھا وی سنائی اے ۔۔۔۔
ادب پنجابی لکھن چ رب نے کر چھڈیا اے مالو مال
جم پل جس دے وچ گزاریا ڈھیر محبتاں اوس تھاں نال
فقیر فیصل آبادی دی ایس شاعری وچ نظماں ، غزلاں تے گیتاں دا اپنا ای سواد اے ۔۔۔اونہاں دی چوکھی شاعری گیتاں اتے مشتمل اے ۔۔۔پنجاب دی دھرتی گیتاں دی دھرتی مشہور اے ۔۔ایہہ گیت جمن توں لے کے مرن تیکر ساڈی حیاتی دے ہر پکھ نوں اپنے اندر سمیٹی بیٹھے نیں ۔۔ایہہ ساڈے وڈکیاں دی تہذیب تے ساڈی اونچ نیچ دے اوہ شیشے نیں جنہاں راہیں اسیں اپنا کیتیا کتریا کسے وی پل ویکھ سکنے آں تے ایس حوالے نال ماضی نوں نظر وچ رکھ کے حال نوں سنوارن تے حال نوں مکھ رکھ کے مستقبل نوں تعمیر کرن دا جتن کر سکنے آں ۔۔۔۔۔بابا جی فقیر فیصل آبادی ہوراں اپنی شاعری دا رنگ محل تعمیر کرن لئی اینہاں لوک گیتاں کولوں مضبوط نیہاں دا کم لیا اے ۔۔۔اونہاں دے اظہار تے اسلوب دا طریقہ اینا من کھچوان تے منفرد اے پئی عام بندہ اونہاں نوں لوک گیت ای خیال کردا اے ۔۔۔۔اونہاں دی شاعری نوں زندگی دی شاعری کہہ سکنے آں ۔۔۔۔۔۔۔
بابا جی فقیر فیصل آبادی دا کلام پنجابی ادب وچ ہمیش اپنی قوت نال ساڈی چاہت نوں معتبر کردا رہوے گا۔۔۔اونہاں دیاں شعراں دیاں پرتاں وچوں سانوں ساڈے گواچے ادراک دی واشنا آوندی رہوے گی ۔۔۔۔اونہاں دے کلام دا اک اک اکھر قارئین لئی روشنی تے کامیابی دا مینارہ نور بن دا جاوے گا ۔۔۔۔۔۔۔۔۔محبت تے پیار دا سنیہا دین دا انداز ملاحظہ کرو ۔۔۔
رب دے نال آ کر یے سچ پریت اؤ لوکا
ویلے سوہنے چلے نیں ہن بیت اؤ لوکا
رکھنا راضی اللہ نوں اساں ہر ویلے جی
دل دے ویہڑے رہوے خوشی دی جیت اؤ لوکا
رب نے سانوں پڑھن نوں دیتیاں پنج نمازاں
مل کے چل کے پڑھیے وچ مسیت اؤ لوکا
ہر دم میرے دل دے ویہڑے اندر دے وچ
دل پڑھ دا اے اللہ ہو دا گیت اؤ لوکا
اللہ جی دی صفت فقیر تے ہر دم کردا
اس ورگا نہیں لبھناں کوئی میت اؤ لوکا
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
غزل دا دو شعر ۔۔
لکھی جس وچ شاعری اس کتاب دی گل اے
کرنی پے گئی مینوں آپ جناب دی گل اے
ادب چوں خوشبو آوے سانوں وانگر پھلاں
اٹھن مہکاں ادب چوں پھل گلاب دی گل اے
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
زندگی دا فلسفہ تے منزل ۔۔
بندیا میلہ چار دناں دا جانا رب دے کول
آگے مافی کوئی نہیں ملنی چھڈ دے ایہہ ماحول
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
فقیر فیصل آبادی نے حیاتی دے درداں نوں جیس طرح ویکھیا ، ورتیا ،ہنڈایا ۔۔اوس نوں انج ای اپنی شاعری وچ بیان کر دتا اے ۔یعنی ایناں کول کوئی بھل ، فریب تے دکھاوا نظر نہیں آؤندا ۔۔پر گل ایہہ نہیں کہ شاعر نے حیاتی دی کڑتن نوں ای پڑھن والیاں دے سنگوں لاہن دی کوشش کیتی اے۔ ۔۔۔۔پروفیسر ماجد مشتاق رائے ،فقیر فیصل آبادی دی شاعری بارے لکھدے نیں ۔۔۔" فقیر فیصل آبادی دا شعری ویروا صرف انہاں دی ذات تک ہی نہیں رہندا ۔۔اوہ لوکاں دے درد نوں اپنے دل دا درد سمجھدے نیں ۔۔بھکھ دی چکی وچ پسدے بندے ، ان پانی نوں ترس دے بندے اوہناں نوں اپنے پنڈے دا انگ دسدے نیں ۔۔"میلہ چار دناں دا " ایہو جیہا شعری پرآگا اے۔ جیہدے ہر ہر اکھر دے وچ عقل ، دانائی ،حیاتی دا روپ سمویا ہویا اے ۔۔شاعر نے اک پاسے لوکاں دے درداں دی پیڑ دا ویروا کیتا اے تے دوجے پاسے پیار ، محبّت دی واشنا نوں کھلاریا اے ۔۔۔اونہاں دی شاعری وچ ریتاں ، رسماں ، رواجاں دی سوہنی مورت ، عشق جذبے دا سوہنا مکھ ،گیتاں دی بہار ، دکھاں دی اگ دا سیک ، بندیاں دے ورتارے ،حیاتی نوں ویکھن دا وکھرا رنگ موجود اے "۔۔۔
فقیر فیصل آبادی نے اپنی شاعری وچ دنیا دی بے ثباتی توں اڈ اپنی ذات دے حوالے نال حرفاں دی سچی لو نوں پچھانیا اے ۔اوناں دیاں غزلاں وچ نرگس دے پھلاں دا اکھ مٹکا دسدا اے ۔۔انج آکھ لوؤ پئی اوہ آس تے امید دے شاعر نیں ۔۔ایہو وجہ اے جے اونہاں دی شاعری وچوں مثبت سوچاں دی لو کھنڈ دی ہوئی وکھالی دیندی اے ۔۔۔ایہدے نال نال فقیر فیصل آبادی ہوراں کول عزم تے حوصلے دا لشکارا دسدا اے ۔۔پیار قبیلے دا ایہہ فرد منزل نوں گوٹھ دی تھاں پینڈیاں نوں اپنا رہبر متھ دا اے ۔۔asاونہاں نوں ایس گل دی وی سار اے پئی بے ہمتی ، بے حسی دا دوجا روپ اے ۔ایس دا شکار ہو کے منکھ عقلی سطح توں تھلے پیندا اے تسے انسانیت دی سطح توں وی ۔۔۔۔۔۔۔
ممتاز محقق اور ماہر لسانیات پروفیسر اخلاق حیدر آبادی اونہاں دے فکر ؤ فن بارے لکھدے نیں ۔۔" دیار غیر وچ حیاتی دا چوکھا حصہ لنگھاؤن پاروں فقیر ہوراں کول اداسیاں کا سفر وی ملدا اے ۔ایہو وجہ اے جے اونہاں وی اداسی دے دیوے دا دھواں بنن دی تھاں اک اجھی لاٹ بن جاندی اے جیہڑی دکھ دے دیوے وچوں نکلدی اے ۔جہنوں اسیں اتھرو کہنے آں ۔اکھیاں ہنجواں نال بھر آون تے جیوندے جاگدے جثے وی پرچھانویں جاپن لگ پیندے نیں ۔۔۔۔فقیر فیصل آبادی ہوراں کول ایہہ تبکا تبکا اتھر
بھڑ کدی اگ بنن دی تھاں درد سمندر بن جاندے نیں ۔""
اپنا دکھ میں کس نوں دسناں
میری اکھ وچ تیلہ رڈک دا
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
کاں تے روز بنیرے بہندا
میرے نہیں تے تیرے بہندا
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اپنیاں رنگ برنگی رچناواں نال پنجابی ادب نوں چانن ونڈن والا آفتاب 24/ جولائی 2020 نوں ہمیش لئی غروب ہو گیا ۔۔اوہ آفتاب ؤ مہتاب جنہاں دی روشنی نال ایہہ جہان بقعہ نور سی ۔۔ویکھدے ای ویکھدے شہر خموشاں ول ٹر دے گئے تے ساڈیاں پتھرائی ہوئی اکھاں ویکھدیاں ای ره گیئیاں ۔۔۔شہر فیصل آباد دی مٹی توں اٹھن والے اوہ لوک جیہڑے کسے ستایش تے صلے دی پروا کیتیوں بغیر اپنی دھن وچ مگن رہ کے اسلام دے آفاقی پیغام دی سر بلندی تے انسان دی عظمت دا پرچم چک کے بڑی دیانت داری نال لفظاں دے موتی پروندے رہے ۔۔۔۔۔۔سر زمین فیصل آباد دی مٹی توں اٹھن والے ایس سوجھوان تے درویش شاعر نے 32 ورہے تے سعودی عرب دی سر زمین تے روزی روٹی تے فکر معاش لئی گزار دتے ۔۔۔کجھ عرصہ وکھو وکھ شهراں وچ وی گزار دتا ۔۔۔جدوں دیار غیر توں پلٹے تے حالات نے پاسا پلٹیا تے فیصل آباد نوں عشق دی حد تیکر پیار کرن والے تے ایس شہر نوں اپنے ناں دا حصہ بناؤن فقیر فیصل آبادی نوں رحیم یار خان دی مٹی نے واج مار لئی ۔۔اوتھے جا ڈیرے لاۓ ۔۔۔۔۔تے آخیری ساہ اؤتھے ای پورے کر دتے ۔۔۔اونہاں دا نماز جنازہ رحیم یار خان وچ پڑھایا گیا۔۔۔ فیر پنجابی ادب دے ایس درویش شاعر نوں تدفین لی صادق آباد لے جایا گیا ۔۔جیتھے اونہاں دیاں دو دھیاں رہندیاں نیں ۔۔۔۔۔۔۔آخر پنجابی ادب دے ایس آسمان نوں صادق آباد دی سرزمین نے ہمیشں لئی اپنے دامن میں چھپا لیا ۔۔۔۔۔۔
خدا رحمت کند ایں عاشقان پاک طینت را ۔۔۔۔۔۔
“
