جوہل دا چوبارہ

جوہل دا چوبارہ
اواگت بنگلےدی ڈنگی پکی
ـــ
یاراو جوہلاں دےاڈےتےجتھوں اٹی دےٹانگےچلدےسی، پکی دےپرلےپاسےاک چوبارہ ہنداسی۔ تھلےچاء داہوٹل اتےالیکشن آفس۔ اوہالےوی اوتھےای اے؟
تینوں اوچوبارہ کتھوں چیتےآگیا
اپنےتایازادبھراحفیظ ناں فون تےگل ہورہی سی جہیڑا نانکےپنڈ لاگےمل وچ کم کردااے
چوبارہ وی اوتھےای اےتےالیکشن آفس وی، ہوٹل تھوڑااڈےتوں اوراں شفٹ ہوگیااے
میرابھراایک کم تےکریں مل آونداجانداجوہل تھانڑیں لنگیں تےاوہدی فوٹولےکےگھلیں
حفیظ پہلاں تےہسن لگ پیافیر اوہنےحامی بھرلئی کہ چل توں وی کی یاد کریں گا
عبداللہ حسین دےلفظ نیں’آدمی کی یاد کالنگربھی کیاعجب منظرہے‘
جوہل ، نانکے پنڈ دا لاری سٹاپ تے اواگت بنگلہ دادکیاں ول دا
دل نوں قدرتی چاہ ماں ول دےنانکیاں دی ہوندی اےتے ایس کرکے جوہل پہلاں چیتے آیا تے اوہدا بھلیا گواچا چوبارہ وی۔ پراوس توں وی ودھ جیہڑی یاد دل وچ ہوک جیہی بن کے سٹ ماردی اے اوہ منظراےجدوں بھانویں جوہل ہووے کہ اواگت ٹانگہ رمکےرمکےپنڈنوں جان والےراہ ٹردا تےپچھلی سیٹ تےبیٹھےمانی نوں دیر تک اوہ چوبارہ دسدارہندا
اواگت بنگلےوالےپاسےچوبارہ تےنئیں سی پر جڑانوالہ توں فیصل آباد ٹردی جاندی پکی اواگت توں اک ترچھے رخ توں لنگھدی سی
ٹانگے مگر بیٹھیاں نوں اوہ ڈنگی پکی بڑی دیر تک چاہتیاں ماردی رہندی
گل ہن پرانی تے ہوگئی اے پر ہالے تیکریاد اےکہ اڈے تے لاری توں اترکے پہلاکم ابو نے نیانڑے تے نگ پورے کرنے تے فیر پنڈ واسطے سالم ٹانگہ کرانا ہونداسی
آوئی سعید احمدا آگیا ایں، بسم اللہ!
اگیوں ٹانگے والا وی پنڈ دا کوئی چاچا تایا ای ہوندا سی
بہو بھین میریے جی آیاں نوں
ٹانگہ پنڈ ول منہ کی کردا آلےدوالےدیاں ہٹیاں تےکھوکھیاں تےکھلرےسنیہےتےسامان ساہ لین لگ پیندے
میراویرآ جنتری راہ وچ گدڑپنڈی دی مسیت دے مولوی جی نوں دیندا جائیں دھیان نال ڈب وچ پالے، راہ وچ نا سٹ دئیں!
اٹھاٹ وچ شیرے دی ہٹی تے آ سیرنی دے پیکٹ پہنچانے نیں۔ جڑانوالیوں ماسڑجی لےآئے سی
شاواشے شیرا گل سنڑدا جائیں ۔ آ لمبڑاں دےمنڈے نے پھیہلابادوں کابلا منگایا سی، جاندا جاندااونہاں دے گھرپھڑانداجائیں
ٹانگے والاگھوڑے دے منہ نوں لوسن دی گتھی لاکے جیوں سنیہے اکٹھے کرن لگدا، تھک ہارکے کہناپیندا وے تورلے وے بھراوا۔ جیٹھ ہاڑ دی گرمی وچ سانوں ایتھے ای لوہنا اے!
اگلی سیٹاں دےمسافر ابوتےنکےبھین بھراہوندےسی
کچھ گھوڑےدےنیڑےہون داچاء کچھ اوہدی پوچھل تےہتھ پھیرن دا
نال اک پاسےبم تےبیٹھےٹانگےوالےدے ہوا وچ گھمدےچھانٹےدی سڑک سڑک
میں پچھلی سیٹاں تےماں جی دےنال بہنداسی
پچھلی سیٹ جتھوں جوہل دا چوبارہ تےاواگت بنگلےدی ڈنگی پکی اکھاں دےنال نال ٹردےسن
سال پچھوں مہینےدومہینےواسطےآئے شہریاں نوں پنڈتےاوتھے دا رہن سہن ایک وکھرےسٹائل نال فیسینیٹ کردا
گھردا کچا فرش تےکچےاندردی مہک۔ویہڑےوچ ٹھنڈی چھاویں کھڑی دادے دادی دی ہم عمر نم
مربے دی سیر، وٹاں اتے بنے بنے ترن دا چاء۔ کھال وچ پانی لگن والی واری تے چبھیاں مارکے تاری لین دی ہڑک موسم دا پھل ہتھیں توڑکے کھاون دا سواد
کتے دوروں لوری وانگوں کناں تے ڈلدی کنک پیہن والی چکی دی کوُ ۔۔۔ کوُ
تےمگبردی بانگ دے نال پاتھیاں دی اگ تے پکی اوسے چکی دے آٹے دی روٹی نال اللہ بخشے رنگ والی امی دےہتھ دی رنھی ماہواں چھولیاں دی دال رج کے کھا لین مگروں چڑھدی کوہکی
پکھے دے نال ڈاہے پہلے منجے دے لیٹے داداجی دیاں لتاں گھٹن دے نال ہوا دے جھونکیاں دا سواد لیندے پوتے پوتیاں تے ہور بہت کچھ
تڑکے بانگاں ویلے دادی دی رڑکدی مدھانی دے الارم دےنال کھلن والی اکھ تے ساری دیہاڑی دا ٹائم ٹپا لین توں بعد وی ’اجے ہالے سویردے نوں ای وجّے آ‘ والی حیرانی۔
تےنال پنجاب ٹیکسٹ بک بورڈ دی اردو دی کتاب وچ خوشی محمد ناظردی لمی پر بڑی ودھیا نظم جوگی
گل سجنو واہوا ای کھِلّر کھُلّر گئی اے تے ایس کھلری گل نوں اکٹھا کردے آں
پنڈوں واپس جوہل دے چوبارے تے اواگت بنگلے دی ڈنگی پکی ول مڑ ٹردے ہاں
شہراں دی تیزی چھڈ کےپنڈاں دےآلکس ول جاندیاں تےچھٹیاں مکن تےالٹےپیر شہراں دی ہبڑتبڑ ول پرتن ویلےدل کملا کونج وانگوں کرلانداسی
اینےورہےلنگھ گئےجسّےوڈےہوگئےتےعمراں دےہتھوں کسےگئے پر دل ہالےوی اوہوای کملا اے
اواگت بنگلے دی اوہو ای ڈنگی پکی بھالدااے
تے ایویں بیٹھے بیٹھے نماشاں ویلے جوہل دے چوبارے دا چانن کدی کدی اکھاں وچ رڑکن لگ پیندااے
وے میں بھل گئی موڑ تے آکے
لمّی سیٹی مار مترا
ویہڑا نم والا اتے وے چوبارہ
اوہو گھر ۔۔۔۔۔۔۔
***
محمد عمران سعید