شاہ جہان دے تاج محل دی ہے جگ وچ شان نرالی
او واہ ممتاز توں لا کے اکھیاں ہے لگیاں دی لج پالی
او قصے پیار وفا دے نقش نے اج وی اُنہاں پتھراں تے
اوتھے صادقؔ عشق دیاں ہے نظراں دی رکھوالی
جے غربت کدی کند نہ بنٹردی ساریاں ریجاں لاہ دیندا میں وی سجنڑاں تیری لئی اِک تاج محل بنڑوا دیندا
سدراں دی ہر اِٹ نوں اپنڑیں ہجنواں دے نال دھوندا میں چاہواں دے نال پوجدا اِینوں پیار دِی مٹی گوندا میں
فیر اُس گھر دِے بوہے اُتھے ناں تیرا لکھوا دِیندا جے غربت کدی کند نہ بنٹردی ساریاں ریجاں لاہ دیندا
توں جس راہوں آونڑاں ہوندا چُمدا اوناں راہواں نوں تیرے ناویں لکھ چڈاں میں سجنڑاں اپنٹریاں ساہواں نوں
سدراں دے پھل سجرے تیریاں راہواں وچ ویچھا دیندا جے غربت کدی کند نہ بنٹردی ساریاں ریجاں لاہ دیندا
شیشے وچ مھڑہا کے ٹنگدا پیار دیاں تحریراں نوں اِک اِک مرے دے وچ لاندا تیریاں سب تصویراں نوں
تیری خاطر سنجے گھر نوں جنتاں وانگ سجا دیندا جے غربت کدی کند نہ بنٹردی ساریاں ریجاں لاہ دیندا
اک دن دا جے بادشاہ بنڑدا کدی وی دیر نہ لاندا میں پیار دے سکے چلدے ہوندے عشق دی شان ود داندا میں
تیرا صادقؔ تیرے لئی اِک وَکھرا دیس وَسا دِیندا جے غربت کدی کند نہ بنٹردی ساریاں ریجاں لاہ دیندا
