اُو تینوں ٹور کے اکھیاں چُوں بھلا کیویں برسات نہ ہووے
اُو ذات تے ہوندی بندیاں دی اس عشق دی ذا نہ ہووے
اُو کی فائدہ اِس عید دا سجنڑاں ساڈی جے ملاقات نہ ہووے
اُو شالا لڑن دی رات تے ہووے صادقؔ پر وچھڑن رات نہ ہووے
لوکاں توں پچھ کے روواں اِیتھے بیوفا دا گھر سی میرا شہر چھڈ گیا اے اِسے گل دا مینوں ڈر سی
اِنج توڑ دا نہ سانجھاں او کُجھ تے رب توں ڈر دا اَسیں ساندے ظُلم اُس دے ساڈے تے ظلم کردا
اُوندے در تے جان ڈیندے آخر تے جانڑا مرسی لوکاں توں پچھ کے روواں اِیتھے بیوفا دا گھر سی
میں بدنصیب لوکو اِے خوش نصیب گلیاں چُمیاں نے اِیہناں تھاواں میرے یار دِیاں تلیاں
کدی اِیہناں راہنواں تے میرے یار دا گذر سی لوکاں توں پچھ کے روواں اِیتھے بیوفا دا گھر سی
بے درد ساری عمرا او میرا تے نئیں ہویا وچھڑن دے ویلے مینوں گل نال لا کے رویا
اُوندے دِل وچ میری لوکو چلو اینی تے قدر سی لوکاں توں پچھ کے روواں اِیتھے بیوفا دا گھر سی
ماتم کدہ اِے تھانواں جتھے خوشیاں ڈھیرے لائے اَج رب نے دیکھ صادقؔ مینوں اِے وی دِن دکھائے
جتھے رل کے کھیڈے ساں اُوتھے اُجڑی اِک قبر سی لوکاں توں پچھ کے روواں اِیتھے بیوفا دا گھر سی
