اِک لغزش ساری زندگی دی کر امن سکون تباہ گئی
میڈے پیار پریت دے تاج محل وہ بس اِک لاہزے وچ ڈھا گئی
کوئی دَم نہیں سُکھ دَا دَم آندا اِنج دَرداں ہیٹھ پھسا گئی
بس شرف جدائی دلبر دی وہ میتھے بن پیغام قضا گئی
ہو اللہ دی امان ہووی نت نہ ستایا کر کدی کدی دُکھیاں دے درد ونڈایا کر
زندگی نوں واراں سوہنے چن دیاں راہواں توں شالا محفوظ راہویں تتیاں ہواواں توں
ویریاں دے آکھے سوہنا مُکھ نہ لُکایا کر کدی کدی دُکھیاں دے درد ونڈایا کر
اللہ دی امان ہووی اللہ دی امان ہووی
رج کے ہنڈاویں چناں سوہنیاں جوانیاں ہس کے بہاراں تینوں ڈین سلامیاں
دید دے تسیاں توں گھٹ شرمایا کر کدی کدی دُکھیاں دے درد ونڈایا کر
اللہ دی امان ہووی اللہ دی امان ہووی
چودھویں دے چن کولوں ودھ لشکارے نی کہڑی گلوں راہواں وچ دُکھی چاہ کھلارے نی
ہر ویلے ڈکھیاں نوں رُت نہ روایا کر کدی کدی دُکھیاں دے درد ونڈایا کر
اللہ دی امان ہووی اللہ دی امان ہووی
آہ وہ درد رسیدہ لاش دُکھی دی جاں پہنچی قبرستان اے
انج ہجر جفا توں چور ہائی وہ ناہی تھِی سکدی پہچان اے
اتفاقیہ درد فراق علم دی اُتھوں آن تھئی گذ ران اے
اُنہاں ڈسیا اے تاں بےوسؔ ہے وہ جیکوں پیار کیتا ویران اے
لوکاں کولوں ودھ مینوں ڈتیاں سزاواں نی بھلا تھیوی وسیں پیا وت وی دعاواں نی
کر کے بیوسؔ دُکھی دل نہ دکھایا کر کدی کدی دُکھیاں دے درد ونڈایا کر
اللہ دی امان ہووی اللہ دی امان ہووی
