اَگ لا کے پیار دے بیلے یاں نوں بے رحم تقدیر پئی ہسدی اے
کِسے ہیر نوں زہر پیا کے تے کِسے سسی دے پچھے پئی نسدی اے
وینڑ سُنڑ کے پیار دی ونجلی دے تیر فیر پئی ظلم دے کسدی اے
ہویا دلاں دا کدھرے خون صادقؔ لالی صاف آسمان دی دسدی اے
آئیاں پجیاں ہواواں کِتھے رُوندیاں وَفاواں چڑھی لالی آسمانی مُکی کِسے دی کہانی
میرے وانگوں کِسے رانجھے دا پیار کھویا اے اج کدھرے مُحبتاں دا خون ہوا ہے
اِک وَنجلی دِی ہُوک نے جِس تھاں دو دِل گٹیھاں کیتے سَن
اَکھاں لڑیاں تے وکھ ہو گئے
جنہاں ایتھے پیار کیتا او او او تاں گلیاں دا ککھ ہو گے
اِک وَنجلی دِی ہُوک نے جِس تھاں دو دِل گٹیھاں کیتے سَن
بارہ سال دے لمبے ویلے اِک دُوجے نال بیتے سَن
یار اپنا گنوا کے گل ونجلی نوں لا کے
اوہناں پیار دیاں بیلیاں اِچ کوئی رویا اے
اج کدھرے مُحبتاں دا خون ہوا ہے
اِینھی چیتی ٹُٹ نہیں سکدیاں لڑیاں قول قرار دیاں
مُکھ سجنڑاں توں موڑ دے نہیں
عاشق مر جاندے او او او پر لگیاں نوں توڑ دے نہیں
اِینھی چیتی ٹُٹ نہیں سکدیاں لڑیاں قول قرار دیاں
لنگ جان عاشق چیر کے ندیاں تانگاں ہون جے یار دیاں
ایتھے ہوئی انہونی بھاویں ڈُب گئی اے سوہنی
ویری مر جاندے کدی نہ پیار مویا اے
اج کدھرے مُحبتاں دا خون ہوا ہے
اے جو تتیاں لوواں صادقؔ یار میرے دیاں ہاواں نے
اکھاں ہنجواں اِچ تریاں نے
اونے میرا ناں لے کے او او او اج ہاواں بھریاں نے
اے جو تتیاں لوواں صادقؔ یار میرے دیاں ہاواں نے
کنمب گئی میرے دِل دی دھرتی اُکھڑیاں میریاں ساہواں نے
اوہنوں کوئی سمجھاوے اجے ویلا اے او آوے
اساں مر کے وی اکھاں دا نہ بوہا ڈھویا اے
اِینھی چیتی ٹُٹ نہیں سکدیاں لڑیاں قول قرار دیاں
آئیاں پجیاں ہواواں کِتھے رُوندیاں وَفاواں چڑھی لالی آسمانی مُکی کِسے دی کہانی
میرے وانگوں کِسے رانجھے دا پیار کھویا اے اج کدھرے مُحبتاں دا خون ہوا ہے
