اج آکھاں وارث شاہ نوں کتھوں قبراں وچوں بول​

اج آکھاں وارث شاہ نوں کتھوں قبراں وچوں بول​
تے اج کتاب عشق دا کوئی اگلا ورقہ پھول​
اک روئی سی دھی پنجاب دی تُوں ِلکھ ِلکھ مارے وین​
اج لکھاں دھیاں روندیاں تینوں وارث شاہ نوں کہن​
اُٹھ دردمنداں دیاں دردیا! اُٹھ تک اپنا پنجاب​
اج بیلے لاشاں ِوچھیاں تے لہو دی بھری چناب​
کسے نے پنجاں پانیاں وچ دِتّا زہر رَلا​
تے اینہاں پانیاں نے دھرت نُوں دِتا پانی پلا​
ایس زرخیز زمین تے لُوں لُوں پُھٹیا زہر​
گٹھ گٹھ چڑھیاں لالیاں تے پُھٹ پُھٹ چڑھیا قہر​
ویہو ولسّی وا فیر وَن وَن وگی جھگ​
اوہنے ہر اِک وانس دی انجھلی دِتی ناگ بنا​
ناگاں کِیلے لوک مُونہہ بَس فیر ڈنگ ہی ڈنگ​
پل او پل ای پنجاب دے نیلے پے گے انگ​
وے گلے اوں ٹُٹے گیت فیر، ترکلے اوں ٹُٹی تند​
ترنجنوں ٹُٹیاں سہیلیاں چرکھڑے کُوکر بند​
سنے سیج دے بیڑیاں لُڈن دِتیاں روڑھ​
سنے ڈالیاں پینگ اج پپلاں دِتی توڑ​
جتھے وجدی سی پُھوک پیار دی اہ ونجھلی گئی گواچ​
رانجھے دے سب وِیر اج بُھل گئے اوہدی جاچ​
دھرتی تے لہُو وسیا قبراں پیاں چوون​
پرِیت دِیاں شاہ زادیاں اج وِچ مزاراں روون​
وے اج سبھے قیدو بن گئے ، حُسن عشق دے چور​
اج کتھوں لیائے لبھ کے وارث شاہ اِک ہور​
اَج آکھاں وارث شاہ نُوں کتھوں قبراں وچوں بول​
تے اج کتاب عشق دا کوئی اگلا ورقہ پھول​