اے نیئں میرا پنجاب

ساڈیاں پُٹھیاں کرتوتاں دا چلہے پیا عذاب

اے نیئں او پنجاب بیلیو اے نیئں میرا پنجاب

نہ او صبح کاذب صادق نہ او تہجد گزاری

نہ نور پیر دا ویلا تے نہ او ہل تہاڑی

نہ ترنگڑ کھیتاں دِسن نہ تارے دیاں تانگاں

نہ او ٹھنڈی ہوا فجر دی، نہ کُکڑاں دیاں بانغاں

اونج نہ چاٹی اندر نچّے دودھ دے نال مدھانی

کہانی لسی تے مکھن والی ہو گئی ہوں پُرانی

نہ گویاں دی اَگ نے ریہنا نہ تمّی دے دھویں

نہ ہوں ماواں سسّاں نے کہنا اُٹھ پے دِھی نوویں

نہ کسے مسیتی جانا نہ پھٹیاں نہ قاعدے

سب کجھ اسی گنوا بیٹھے ہاں لبدے لبدے فاعدے

جھوٹی اس ترقی پچھے کر لئی نسل خراب

اے نیئں او پنجاب بیلیو اے نیئں میرا پنجاب

ہُن تے لبھن برگر پیزے، کتھے دیسی کھانے

نہ ماسی نے بھٹی تانی نہ او بھوننے دانے

گندلاں تے او ساگ کتھے نے کتھے مکھن مکئیاں

نال لسی دے مِثیاں روٹیاں ہُن او بہاراں گئیاں

نہ او گھی دی چُوری لبھنی نہ او کُکڑ کڑاہیاں

نہ باجرے دی مٹھی روٹی نہ رئیاں سردائیاں

کتھے گئیاں بُھجیاں چھلیاں کتھے گئے او دانے

جنہاں لئی ساں بھانڈے پاندے صبح شام نیانے

نہ السی دیاں پِنیاں دِسن نہ او گُھڑ مرونڈے

نہ او دودھ ملائیاں رہیاں نہ او ادھ رڑکے کونڈے

ہُن تے کھاون چاٹاں بھلے کئی ہور گتاوے

کی کھاندے نے کی پیندے نے کجھ سمجھ نہ آوے

صبح کھاون کیک پیسٹری شامی چپل کباب

اے نیئں او پنجاب بیلیو اے نیئں میرا پنجاب

کتھے نے او کھو تے کُوگو کدھر گئیاں ٹنڈاں

کتھے گئی بیلاں دی جوڑی نظر نہ آوے پنڈاں

ہُن نہ دِسے ہَل پنجالی نہ او زمیندار

نظر نہ آون مٹی دیاں کنداں نہ او کچّے گھر

نہ او لپّاں بُکّاں رہیاں نہ او پروپی ٹوپے

نہ ہُن ہتھی پٹھے کُترن نہ او دستی ٹوکے

ہُن نہ مَنن جاون دانے، ہُن تے جاون تولے

اک ماسا وی گھٹ ودّ ہووے پین دھوایاں رولے

کدھر گئے مٹی دے پڑولے کِتھے چرخہ ڈھیرہ

کِتھے گئے او رُخ شریں دا کِتھے کچا ویڑا

نہ رمبہ نہ مونگری لھبنی نہ کلہاڑی گُھرپے

پتا نئیں اس ترقی پِچھے اسی کدھر نوں ٹُر پئے

تے کسے نہ ہُن واری لانی کسے نہ پانا حقہ

جدوں دے بیڑی سگرٹ آئے اے چسکا وی مُکّا

پچھلی گزری حیاتی ساری لگے پئی ہُن خواب

اے نیئں او پنجاب بیلیو اے نیئں میرا پنجاب

نہ کوڈی نہ کُشتی باقی نہ کو رہے اکھاڑے

نہ گاما نہ گونگا بھولو نہ ہُن جمنے جارے

نہ کسے رسہ کشی کرنی نہ کسے چُکنے وٹّے

ساہ نہ ست جواناں اندر جسم نے ہٹے کٹّے

نہ او نیزہ بازی باقی نہ او گُھڑ سواری

نہ او گھوڑے نہ او دوڑاں  نہ او رہی تیاری

نظر نہ آوے کھوتا کوڈی نہ او بندر کِلّا

گُلی ڈنڈے نوں چھڈ کے سارے کھڈن گیند بلا

نہ ہُن کھیڈن پیٹھو گرم نہ رہیا کی کڑنگا

دیسی کھیل نی نظر آندے ہُنجا پھریا چنگا

باغاں دے وچ نظر نہ آون پینگا لیندیا ناراں

جیڑیاں وٹّاں بنّے ٹپّن دِسن نہ او مُٹیاراں

نہ کوئی کھیڈے شاشٹاپو نہ کوئی ٹپّے رسی

کسے وِچ او وفا نہ باقی نہ کوئی دِسے سسّی

چھڈ اصل پئے پُٹھے پینڈے حیاتی بنی عذاب

اے نیئں او پنجاب بیلیو اے نیئں میرا پنجاب

نہ تِلّے دے خُسے دِسن نہ او کپڑا ٹاکی

نظر نہ آون پگّاں صافے نہ او شملے باقی

نہ او جوتی کپڑا لتا نہ او کُرتے لاچے

کھچ کھچ ہون تے پینٹاں بنن تائے مامے چاچے

نہ او لوکی پان سلوکہ نہ ہُن بنن دھوتی

نہ اُنج پٹھے لدن دِسن نہ اُنج جاندی کھوتی

نہ کسے ہُن گنٹھا پانا نہ کوئی چومک ڈنڈی

نہ فرمائشی لال پراندے نہ ونگاں دی پنڈی

نہ قمیض تے لیساں لگن نہ چُنّی تے گوٹے

نہ چادر تے پھول کڑھایاں  نہ ویلاں نہ بُوٹے

چھڈ سادگی کرلے اساں فیشن ساری کوڑے

پگ دوپٹہ رہیا اک پاسے کپڑے وی نئیں پورے

رہی نہ حیا دی چادر باقی نہ شرما دی لالی

شرم حیا دا سورج ڈوبیا رات پئی ہُن کالی

نہ او دید تمیزاں باقی نہ او ادب آداب

اے نیئں او پنجاب بیلیو اے نیئں میرا پنجاب

کِتھے گئے او پنڈ دے چھپڑ کِدھر گئے او دائرے

جتھے بیٹھ کے دکھ سُکھ پُھولن پنڈ دے لوکی سارے

اک دوجے نوں گاون سناون نالے کرن نصیحتاں

نہ او گلّاں باتاں رہیاں نہ او پیار پریتاں

کیکراں دی ہُن گوند نہ لبّے نہ بُڑھاں دی چھاں

نہ بیری تے طوطے بولن نہ پپلاں تے کاں

رشتے وی ہوں کچے کچے مان نہ رہیا پراواں

اُنج تے ہون نہ کُچھڑ چُکن نہ بہناں نہ ماواں

سچ وفا دا ککھ نہ رہیا دھوکے دے بھرمار

نہ او سنگتاں باقی رہیاں نہ او بیلی یار

نہ خاوند دی عزت باقی نہ بیوی دے نال پیار

وسّن دا او چج نہ رہیا رج پئے اُجڑن گھر

نہ او نانک دادک باقی نہ او مامے چاچے

سمجھ نہ آوے رشتے ساڈے کدھر رہن گواچے

کر ترقی کُجھ نہ کھٹیا جیت کے بازی ہارے

پتھراں دے نال جھولی بھر لئی لال گنوائے سارے

کِنّے ساڈے بُوٹے پٹّے کرے گا کون حساب

اے نیئں او پنجاب بیلیو اے نیئں میرا پنجاب